علی قیصری – باز اگر شاپرکی عاشق و دیوانه ی توست

شهـره ی شهری و پیوستـه به دنبال تــو ام
سالها رفت و ندانم کـه کجا خانه ی توست

بس که بـر چشم و لبت ثانیـه ها زُل زده ام
خواب دیدم که لبم بــر لب پیمانه ی توست

نقــره داغــم کند از عشق و هوس هُرم تنت
آتش وسوسه در پنبـه ی بی دانـه ی تـوست

خــم زلفـت کـــــه چنین ره زند از بـاد صبـا
پر از امـواج بلندیست که بر شانه ی توست

بـــر سر خـــــرمن شعـــرم بـه تبسم بنشیـن
اعتبار غـــــزل از خنده ی مستانه ی توست

گـــرچه دائم بگــذاری به رهــم دانــه و دام
هدفم خال لب و چـاله ی بر چانه ی توست

ای عسل خــانه ام از زلـزله هـا ریخت بهـم
تکیه گاه دل من باش کــه ویرانه ی توست