علی روح افزا – ” طعم عسل “

تـــو آن اصلی که یک عمـری به دنبـالِ تو می گشتم
کـه تـا دیـدم تـــو را در دل ، رهــا کــردم بَدَل ها را

ولـی فــرجــام کـــار من نمی دانـم چـه خــواهـد شـد
که می ترسم دهد عشقت ، به باد این ماحصل ها را

تو را وقتی که می بینم ، تنــم از عشـق می لـــرزد
نفــــوذِ بــــرقِ چشمــانـت ، دلیـلی شـد گُسـل هـا را

تـــو یک شیـرینیِ خـاص و عجیبی بـا خـود آوردی
که از رونـــق بیــانـدازد لبـت ، طعــم عسـل هـا را

زبـــان سـاده ی شعـرم ، اگـر پیـچیـده در معنـاست
وجــودِ دیگـری در من ، بگــوید این غــــزل ها را

شنیـدم گفته ” روح افـــزا ” تـو هستی در مَثَل دریا
یقـیـن داده ست چشمـانت ، بـه او رازِ مَثَـــل ها را