علی رفیعی (پریش) – غروب پاییز

پاییز با غروب خودش گفت : بیخیال /
این ابرهای سرخ که ابر بهار نیست /

فهمیده ام که خنده ی معشوقه رفتنی است /
لبخند رسم دائم این روزگار نیست /

از آن زمان که عشق فقط بازیچه ای شده /
دیگر کسی برای کسی بی قرار نیست /

شاعر بس است قافیه سازی برای عشق /
عشقی که مرد خانه ی او جز مزار نیست /

پریش وردنجانی