علی رفیعی (پریش) – سیاست عشق

در پیش من به فکر یمن بود و عشق خود /
عشقی جدید ؛ حادثه ای ناگوار بود /

گفتم که دستهای خودت را به من بده /
این حرفها برای خودم خنده دار بود /

من بی قرار او شده بودم ولی چه سود؟ /
او هم برای دشمن من بی قرار بود /

رفتم فرودگاه که او را بیابمش /
اما چه حیف شد که سوار قطار بود /

افسوس ؛ در میان دلش جای من نبود /
سهم من از عمارت قلبش ، مزار بود /

پریش وردنجانی