علی اکبرفلاحی – یلدا

از لبِ موجِ بلندِ نفسِ بی همتا

می چکد از لب تو شهد گوارای نفس

باز هم جان بده براین هوس بی پروا

خسته شد پای نفس، بس به سراب سینه

بی تو حیران بِدویده به امید فردا

زندگی بخش مرا که نفسم نیست اگر

نکنی باز به احیای من خسته دعا

کمترین لحظۀ من بی تو شده صدها سال

شب یلدای منِ شب زده بی تو پیدا

خفقان شد شب ما باز بیا با نفسی

نفس از سوز دعا باز به سویم فرما

بی تو بنشسته مرا سینه زهر جنبش و شور

باز با یک دم نازت بِدَمش بر احیا