“مــــــادر”
کاشـــکی تــــو سایبانـم می شدی
سایــه‌ی گــــــرم خزانـم می شدی
گــــاه باران بـــود و تنها می شدم
چتـــــر امــــــن آسمانـم می شدی
هر شبــم را مملــو از حس تو بود
مخمـــــل نــــــرم امانـم می شدی
دردهایـــــم را تو درمان می شدی
تـــــو طبیــــب رایگانـم می شدی
ایـــن جهــان آن جــهان تـو مادری
کــاش هرشــب میزبانـم می شدی
جـــان مــن را صاحبـی تــو مادرم
کـــاش بـــــودی آشیانـم می شدی
وقــت پـــروازت سیــه‌تر روز مـن
کــــاش یـــــار جاودانـم می شدی
*علی اکبررضـایـی*
شاعر علی اکبررضایی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
