گه غنچه کنی گه گل،توآن لب زیبارا
زین حالت خودجانا،خون نمایی دلهارا
گلها کجا دارند،آن حسن و جمال تو
بلبل ز تماشایت ، پیمود ره عنقا را
هرسنبل وگل بینی،عطرازتن تودارد
عطروبوی خوش تو،پرکرده دنیا را
ازدیده مایک دم،گرتورخ خود بینی
وان دم بکنی باور ، غصّه دل ما را
گویی که ماه برده،ارث ازتو به زیبایی
ای ماه تماشایی ، بنگر مه زیبا را
خورشیدرخت یکدم،ازفروغ نمی افتد
هم روز کنی روشن ،هم شب مصفّارا
درمیان خوبرویان،بهترین تویی ای مه
از عشوه تو یک دم،بین حال منادا را
هرچندکه تویی تک گل،لیکن گلستانی
پر کرده وجود تو، هم تمام صحرا را
یک دم نظرای گلرخ،بر جانب ما بنما
ازچه رو دهی آزار،تو(خزان)شیدارا
زین حالت خودجانا،خون نمایی دلهارا
گلها کجا دارند،آن حسن و جمال تو
بلبل ز تماشایت ، پیمود ره عنقا را
هرسنبل وگل بینی،عطرازتن تودارد
عطروبوی خوش تو،پرکرده دنیا را
ازدیده مایک دم،گرتورخ خود بینی
وان دم بکنی باور ، غصّه دل ما را
گویی که ماه برده،ارث ازتو به زیبایی
ای ماه تماشایی ، بنگر مه زیبا را
خورشیدرخت یکدم،ازفروغ نمی افتد
هم روز کنی روشن ،هم شب مصفّارا
درمیان خوبرویان،بهترین تویی ای مه
از عشوه تو یک دم،بین حال منادا را
هرچندکه تویی تک گل،لیکن گلستانی
پر کرده وجود تو، هم تمام صحرا را
یک دم نظرای گلرخ،بر جانب ما بنما
ازچه رو دهی آزار،تو(خزان)شیدارا
شاعر علی اصغر تقی پور تمیجانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
