آنقدرخوارت شدم پنداشتی دیوانه ام
ساده لوحی دیدی وبنشستی برشانه ام
ظلمهابنمودی ودانی که هیچ دم نزدم
بابهانه های واهی راندی ازخانه ام
گشته ام آواره درشهرواسیرکوچه ها
من بجای خانه هرشب گوشه میخانه ام
چون گلی بودم شدم پرپردردستان تو
ای چنین شدسرنوشت من نمودافسانه
ام
برخرابات بسته ام دل عهدکردم با
خودم
بعدازاین باشدخرابات خانه وکاشانه ام
گرچه پیمانت شکستی نشکنم پیمان
خویش
بسته ام باساقی پیمان باتومن بیگانه
ام
حیف ازآن عمرگرانی بگذشت همراه
تو
ازچه روریختم به پایت عمرشاهانه ام
بس که نیرنگی نمودی بامن ازجورو
جفا
رودیگروحشت نمازین حالت خصمانه
ام
گرکه دوست داری بدانی به چه کار
مشغولم
یک دستم ابریق ودست دیگر پیمانه
ام
ساقیا جامی دیگرده تاشوم من مست
ومست
خوش نما حال بدم باحالت مستانه
ام
بازده یک باده نابی به دستم ساقیا
بنما تو تا ابد مست می جانانه ام
ای(خزان)ناله مکن ازدست هرخارو
خسی
خوب میدانند همه من نیکم ودردانه ام
ساده لوحی دیدی وبنشستی برشانه ام
ظلمهابنمودی ودانی که هیچ دم نزدم
بابهانه های واهی راندی ازخانه ام
گشته ام آواره درشهرواسیرکوچه ها
من بجای خانه هرشب گوشه میخانه ام
چون گلی بودم شدم پرپردردستان تو
ای چنین شدسرنوشت من نمودافسانه
ام
برخرابات بسته ام دل عهدکردم با
خودم
بعدازاین باشدخرابات خانه وکاشانه ام
گرچه پیمانت شکستی نشکنم پیمان
خویش
بسته ام باساقی پیمان باتومن بیگانه
ام
حیف ازآن عمرگرانی بگذشت همراه
تو
ازچه روریختم به پایت عمرشاهانه ام
بس که نیرنگی نمودی بامن ازجورو
جفا
رودیگروحشت نمازین حالت خصمانه
ام
گرکه دوست داری بدانی به چه کار
مشغولم
یک دستم ابریق ودست دیگر پیمانه
ام
ساقیا جامی دیگرده تاشوم من مست
ومست
خوش نما حال بدم باحالت مستانه
ام
بازده یک باده نابی به دستم ساقیا
بنما تو تا ابد مست می جانانه ام
ای(خزان)ناله مکن ازدست هرخارو
خسی
خوب میدانند همه من نیکم ودردانه ام
شاعر علی اصغر تقی پور تمیجانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
