علی احسان – بهانه مکن

نازنین با قهر کردن آرامشم بر هم مزن
آتش از آن چشم نازت به گلزارم مکن

یادت آید دست و قلب من لرزید از دیدار تو
لطف کن بر من یاسی جان دل افکارم مکن

جام می ده از چشانت تا که بی هوشم کنی
مست کن تو نازی ، اما هوشیارم مکن

می شوم بی تو این روزها غمگین و خوار
بی تماشا ی تو ام “غزل “جانا بیمارم مکن

یاسی خوبم، من به تو عادت کرده ام دانی عزیز
دیگران را بهانه مکن و در دم ناچارم مکن

گشت احسان را باز دوباره آرزوی دیدار “یاس “
شک نکن به عشق او،بی نصیب از دیدارش مکن
***
تقدیم به
انسانی که؛ پاره ایست از صفای آبی آسمان
و صمیمانه هست با حرف های دلم / 3 بهمن 95
موزه ی تار و پود .