علیرضا مهدوی – مشرق زمینِ زخمی…

هی! با توام ستاره ی زیبایِ مشرقی
بیدار روی ظلمتِ شبهایِ مشرقی

خنجر به جایِ عاطفه می روید ای رفیق!
چندیست کنجِ خلوتِ دلهایِ مشرقی

یک عالمه دعا و ثنا تا برآورد،
دستی از آستینِ اهورایِ مشرقی

کشتیِ نوح غرق و در آتش خلیل سوخت
خاموش گشته آن یَدِ بیضایِ مشرقی

مریم نزاد و عشق نرویید و شب نرفت،
در جُلجَتا شکست مسیحایِ مشرقی

هر چه عصا زدیم تَرَک برنداشت این
نیلِ سیاه و شومِ بلایایِ مشرقی

ریشه دَوانده مرگ و دریغا و صد دریغ،
از لحظه‌ای دَمیدَنِ عیسایِ مشرقی
◻
با ما بگو از عاقبتِ این قمارِ خون،
فالی بزن ستاره ی زیبایِ مشرقی

کی میرسد پس این قدمِ گرمِ آفتاب،
از پشتِ خوابِ قلّه ی تنهایِ مشرقی…

مشرق زمینِ زخمی/تابستان 96