علیرضاوالیزاده – یادگاری بی خدا دَش و دلم

بِیوَفا کِرده فراموش ایی دِلِه
دلی‌‌که حاستم وِ نامِش بَزِنِم

دله بی‌ صبر و ‌قرارم که موعه
‌روزگارِ مِه ‌وِ کامِش‌ بَزِنِم

نه چی مجنون و بیابو میزنم
که بیام سر و مزارش بزنم

نه چی فرهاد و کو دل میوَنم
میمونم ریشه ده خاکش بَزنم

نمیحاست او منه دلخوش بمونم
تا که ها ای دله دارش بزنم

بیه عادتم که و سلامتیش
پیک آخره و یادش بَزنم

تَش وه بالم نَزه بیل اخره سَر
دوری تِر وِ افتخارش بَزنم

( لری )