بر عزای حسین(ع)، میزند دل در سینه پر هر کس که می رسد، بر سینه می زند حسر
حسینین(ع) عزاسینده، سینه ده اورک وری باشنا هر کیم یتیشیر بو مجلیسه، حسین(ع) وای دییر وری باشنا
یارب چه غلغلی است، گویا قیامت است در کربلا حسین(ع) تو، واکرده از جهان بصر
یارب نه ول ولدی، قیامت احوالی برپادی کربلاده نی نیب حسینین(ع)، آچلدی گوزلریمیز یولونا
در حیرتم چه کرده است ، مظلوم دشت نینوا وقتش که می رسد، شوری است سر به سر
حیرت ده قالمشام که نی نیب، مظلوم دشت نینوا محرم آیی که یتیشیر ،گوز یاشین توکیر یادنا
بازم محرم و شور عزای او، هر جا روی به پاست انس و ملک همه ،گردیده جان به سر
هر یره که اوز گویوسان، عزا مجلیسی بر پادی نه تک بیزلری مله لریده، گوده سالب شورونا
هر کس که عاشق است، مجنون در حیرت است هر ذره ای که هست، دارد از او اثر
هر کیم اونا عاشق اولوب، مجنوندا مات قالب هر نه وار بو دنیاده، سزلدری یادنا
کرده فدای حق، او اهل بیت خود نازد یقین علی(ع)، دارد چو او پسر
الله یولوندا او گچیب، اوز اهل بیتینه علی(ع) ده یقین سووینیر، حسین(ع)کیمی اوغلاننا
باشد شفیع بس است ، ما را اگر حسین(ع) آنی کند نگاه، جنت رسد به سر
اگر او دنیاده حسین(ع) توتا الیوی بس دی بیر باخش کیمه سالسا، بهشتی یازار آدنا
عباس(ع) تشنه لب، بی خود نه بی خود است داند چه گوهری است، او داده سر به صاع سر
سوسوز عباسیمیز(ع) اورک اونا بیلیب نیه وریب باشن گولون وریب او، زکات اوچین الله نا
آگه به مجلسش بیا، اینجا نه هر کجاست بی قید و بی ریا، پرواز کن بی دردسر
گوزیوی آش سورا گَل، بورا هریانا تای دی کی مقامیوی پولووه آت ، اوچ الله ن یاننا
پژمان در آتش است، یاری رسان تو واژه ها جاری کند قلم، بر مرده تا کند اثر
پژمان اوت ایچینده جان وری، الله هرایه گَل اوگد نه یازسن او، شور سالسن اولیلرینده جاننا
حسینین(ع) عزاسینده، سینه ده اورک وری باشنا هر کیم یتیشیر بو مجلیسه، حسین(ع) وای دییر وری باشنا
یارب چه غلغلی است، گویا قیامت است در کربلا حسین(ع) تو، واکرده از جهان بصر
یارب نه ول ولدی، قیامت احوالی برپادی کربلاده نی نیب حسینین(ع)، آچلدی گوزلریمیز یولونا
در حیرتم چه کرده است ، مظلوم دشت نینوا وقتش که می رسد، شوری است سر به سر
حیرت ده قالمشام که نی نیب، مظلوم دشت نینوا محرم آیی که یتیشیر ،گوز یاشین توکیر یادنا
بازم محرم و شور عزای او، هر جا روی به پاست انس و ملک همه ،گردیده جان به سر
هر یره که اوز گویوسان، عزا مجلیسی بر پادی نه تک بیزلری مله لریده، گوده سالب شورونا
هر کس که عاشق است، مجنون در حیرت است هر ذره ای که هست، دارد از او اثر
هر کیم اونا عاشق اولوب، مجنوندا مات قالب هر نه وار بو دنیاده، سزلدری یادنا
کرده فدای حق، او اهل بیت خود نازد یقین علی(ع)، دارد چو او پسر
الله یولوندا او گچیب، اوز اهل بیتینه علی(ع) ده یقین سووینیر، حسین(ع)کیمی اوغلاننا
باشد شفیع بس است ، ما را اگر حسین(ع) آنی کند نگاه، جنت رسد به سر
اگر او دنیاده حسین(ع) توتا الیوی بس دی بیر باخش کیمه سالسا، بهشتی یازار آدنا
عباس(ع) تشنه لب، بی خود نه بی خود است داند چه گوهری است، او داده سر به صاع سر
سوسوز عباسیمیز(ع) اورک اونا بیلیب نیه وریب باشن گولون وریب او، زکات اوچین الله نا
آگه به مجلسش بیا، اینجا نه هر کجاست بی قید و بی ریا، پرواز کن بی دردسر
گوزیوی آش سورا گَل، بورا هریانا تای دی کی مقامیوی پولووه آت ، اوچ الله ن یاننا
پژمان در آتش است، یاری رسان تو واژه ها جاری کند قلم، بر مرده تا کند اثر
پژمان اوت ایچینده جان وری، الله هرایه گَل اوگد نه یازسن او، شور سالسن اولیلرینده جاننا
شاعر عسگر جعفری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
