من “اشطباه” نوشتم ، تو اشتباه بخوان
پر از گناه نوشتم ، تو بی گناه بخوان
نوشتم از غم و غربت ، نوشتم از ظلمت
اگر نوشته ام از شب ، تو از پگاه بخوان
شکسته مینویسم و نالان و خسته ، اما تو
تمام این شکستگی ام را رو به راه بخوان
غزل نوشتن من مثل دوست داشتن توست
همیشه نصفه و نیمه ، تو گاه گاه بخوان
نوشته های “همایی” فقیر و کم قلم است
ولی تو از سر ذوق ، همچو پادشاه بخوان
نه شاعرم ، نه نویسنده و نه من ، عاشق
تو از جنونِ کمین کرده در نگاه ، بخوان
پر از گناه نوشتم ، تو بی گناه بخوان
نوشتم از غم و غربت ، نوشتم از ظلمت
اگر نوشته ام از شب ، تو از پگاه بخوان
شکسته مینویسم و نالان و خسته ، اما تو
تمام این شکستگی ام را رو به راه بخوان
غزل نوشتن من مثل دوست داشتن توست
همیشه نصفه و نیمه ، تو گاه گاه بخوان
نوشته های “همایی” فقیر و کم قلم است
ولی تو از سر ذوق ، همچو پادشاه بخوان
نه شاعرم ، نه نویسنده و نه من ، عاشق
تو از جنونِ کمین کرده در نگاه ، بخوان
شاعر عباس همایی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو