عباس انصاری (عارف) – سلسله گیسو !!!

می کنی آهسته عشوه تا بسوزانی مرا
گرمی خورشید بهر سوختن انگار نیست

من کجا و آرزوی سایه ی دیوار تو
آفتاب عالم آرا را در آنجا کار نیست

ای که هستی روز و شب پیوسته در آزار من
منت آزار بر جان است، این آزار نیست

بی تو دل خون کردم و از دیده بیرون ریختم
شاهد دردم کسی جز سینه ی تبدار نیست

من ندانسته اسیر چشم شهلایت شدم
جز غم عشقت کنون در ذهن من پندار نیست

یک نفس با ما نشین و دیده ام را شاد کن
گوشه ی چشمی نگارا بر ضعيفان عار نیست

خار مژگان بسته بر چشمان ( عارف)اشک را
صبر باشد چاره ام، چون هیچ گل بی خار نیست

انصاری ( عارف) 15/9/1396 تهران