بـشـنـویـد ای دوسـتـان این داسـتـانخــود حــقـیـقـت نـقـد حــال مـاسـت آنبــود شـاهـی در زمـانـی پـیـش ازیـنمــلــک دنـیـا بــودش و هـم مــلــک دیـنات…
| بـشـنـویـد ای دوسـتـان این داسـتـان | خــود حــقـیـقـت نـقـد حــال مـاسـت آن |
| بــود شـاهـی در زمـانـی پـیـش ازیـن | مــلــک دنـیـا بــودش و هـم مــلــک دیـن |
| اتـــفـــاقــا شـــاه روزی شـــد ســـوار | بـــا خـــواص خــویــش از بـــهــر شــکــار |
| یـک کـنـیـزک دیـد شــه بــر شــاه راه | شـــد غـــلــام آن کـــنــیــزک پـــادشـــاه |
| مرغ جـانش در قفص چـون می طپـید | داد مـــال و آن کــــنـــیـــزک را خــــریـــد |
| چــون خــریـد او را و بــرخــوردار شــد | آن کــنــیــزک از قـــضـــا بـــیــمــار شـــد |
| آن یکـی خـر داشـت و پـالـانـش نـبـود | یــافـــت پـــالــان گــرگ خـــر را در ربـــود |
| کـوزه بــودش آب مـی نـامـد بــدسـت | آب را چـون یـافـت خـود کـوزه شـکـسـت |
| شه طبیبان جمع کرد از چپ و راست | گـفـت جـان هر دو در دسـت شـمـاسـت |
| جـان من سهلست جـان جانم اوست | دردمـنـد و خــســتــه ام درمـانـم اوسـت |
| هــر کــه درمــان کــرد مــر جــان مــرا | بــــرد گــــنــــج و در و مــــرجــــان مــــرا |
| جـمله گـفـتـندش کـه جـانبـازی کـنیم | فـــهــم گــرد آریــم و انــبـــازی کـــنــیــم |
| هـر یکـی از مـا مـسـیح عـالـمـیسـت | هـر الــم را در کــف مــا مــرهـمــیـســت |
| گـر خــدا خــواهـد نـگـفـتــنـد از بــطـر | پــس خــدا بــنـمـودشــان عـجــز بــشــر |
| تـرک اسـتــثـنـا مـرادم قـسـوتـیـسـت | نه همین گفـتـن کـه عـارض حـالتـیسـت |
| ای بــســا نـاورده اسـتــثــنـا بــگـفـت | جــان او بــا جـان اسـتــثــنـاسـت جـفـت |
| هــرچـــه کـــردنــد از عـــلــاج و از دوا | گــشــت رنــج افــزون و حـــاجـــت نــاروا |
| آن کـنـیـزک از مـرض چـون مـوی شـد | چشم شه از اشک خون چون جوی شد |
| از قـضــا ســرکـنـگـبــیـن صــفـرا فـزود | روغــن بـــادام خــشــکــی مــی نــمــود |
| از هـلـیـلـه قـبــض شـد اطـلـاق رفـت | آب آتــش را مــدد شــد هـمــچــو نـفــت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
