قالب شعر: قطعه

بسم‌الله الرّحمن الرّحیم

نگاهش رازها دارد نمی داند کسی آن را
غمی سنگین تر از عالم نشسته بر دل مولا

قدم در وادیِ غربت نهاده خوب می داند
شهادت هست تقدیرش مزارش می شود اینجا

به پایش می زند بوسه ، گل و خار و شن و بوته
ثنایش می کند بلبل ، سلامش می دهد صحرا

عجب تاریک روزی است می آیند شیطان ها
به جنگِ آیه ((قربی)) به جنگ سوره ((طاها))

رَجَز می خواند ای دشمن حسین بنِ علی هستم
منم فرزند پیغمبر ، منم ((وَ الفجر)) را معنا

مرامش بخشش و احسان، دلیل و منطقش قرآن
هجومش تندر و توفان شدید و سخت و رعد آسا

پس‌از جنگی تماشایی به رویِ خاک می افتد
به روی جسم او مانده ،هزاران تیر و نی برجا

عَدو سیراب، اسب و اشتران سیراب واویلا
دریغ از قطره آبی برای حضرتِ دریا

جدا کردن از بدن سر را ، چرا این گونه می لرزد
شنیده قاتل آن لحظه صدای ناله زهرا

زمین سنگین ، زمان غمگین، شکسته آسِمان قلبش
ملائک می دهند اینک ندای آه و واویلا

گرفته دختری کوچک به دستش مشک می گوید
شنیدم تشنه آبی کجایی مهربان بابا؟؟

قیامت گشته آل الله حیران اند و سر گردان
به رویِ نیزه می گردد سرِ چون ماه شه پیدا

و اینک زینبِ کبری چو حیدر خطبه می خواند
قیامت می کند بر پا و دشمن می شود رسوا

((اللّهم اجعل مَحیای محیا محمّد و آل محمّد و مَماتی ممات محمّد و آل محمد))

✍ علی باقری