طلعت خیاط پیشه – یارب مدد بفرما

گفتی بشوق ِرستن اندیشه ای برانیم
شن زار بی قراری بسته مسیر ِ ما را

دیگر نمی تراود در باوری بهاری
گویی سرشته باغم دستی خمیر ِما را

آهنگ ِ بی صدایی تیغی بُرنده دارد
زخمی گرفته پنهان نای نفیر ِما را

درسَرسِرای هستی رنگ ِخزان نشسته
پر کرده از هوایش شعر ِغدیر ِ ما را

امشب دراین تلاطم نظم ِغزل شکسته
گم کرده در دعایش چاه ِ امیر ِ ما را

درفصل ِاستجابت چشم ِطلا به درماند
یارب مِدَد بفرما پیر ِ فقیر ِ ما را
طلعت خیاط پیشه (طلای کرمانی)