مگو که خسته خسته ای ، میان ِ قفل ِ بام و در
شکسته ای درون ِ خود ، ز لحظه های بی ثمر
مگو که رگ رگ ِ نفس بریده از غم ِ قفس
اسیر ِ بغض ِ غربتی مرو ، مرو، دگر سفر
ستاره های آسمان ، میان ِ بزم ِ کهکشان
کشیده خط ِ عاشقی ز فصل ِ سبز ِ معتبر
در این هوای با صفا ، نشسته شوق ِ ربّنا
و خنده های باوری که می چکد ز هر سحر
اذان ِ عاشقانه ای گرفته صحن ِ کوچه را
چکاوکی ز نسل ِ نور زغنچه می دهد خبر
بیا و در سکوت ِ غم سرور ِ یک دعا بزن
ز جانماز ِ ساده ای که پر شده ز بال و پَر
دو دست ِ بسته ی طلا گرفته دَم خدا خدا
نمی دهی به قلب ِ ما ، مرور ِ شفقت ِ بشر
طلعت خیاط پیشه (طلای کرمانی)
شاعر طلعت خیاط پیشه
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
