طاهره (میترا) عرب – جواهرمرغ ِ سینه ارغوانی

بگـو از شب‌پریدن‌ها.. که چشمانت چه دیده
تلنـگرها بـزن بر دل.. که از خـوابم پَـرانی

بگـو از عمـق ِ ناپیـدا.. کمرکـش‌ها و اوجـش
بخوان آن‌سان که در ژرفایِ گوشِ جان بمانی

بگو از پـرده در پـرده، چـم و پیـچ و غریوش
که ناکـوک‌تار ِ بیمـار از دل و دستم سِتـانی

بخوان از غنچـۀ بشکفتـه… دندان ِ فریبـش
نوار ِنـور و سـایه.. تا از اوهـامـم بِـرانـی

ندیـدم رنگِ تریـاکی.. ولـی زار و خمـارم
بدین حِـرمان معلّـق مانده‌ام.. بر دارِ فانـی!

خـزان‌ بس دیده‌‌ام، قنـدیلِ یـخ گردیده فهمـم
منِ بی‌پیــر را کِـی می‌رسـد فصلِ جـوانی؟

جواهـرمرغِ خوشخوان، سینه‌ سرخ و ارغوانی!
مبـادا بشـکند بـال ِ تـو را .. سنگـی، زمـانی!

مبـادا سیـنه‌ات را سـوز ِ بـورانـی بسـوزد
بزن سیلـی به گوش ِ بادها با نغمـه‌خـوانی

بگــو از نالـۀ لالـه.. به مالش‌های بـاران
چگونه می‌شود لـه شد به جوشـی ناگهانی!

نکیسـاوار با بربـط بخوان بر.. بط.. صد آواز
که شیـرین‌وار جوید فصلِ وصلِ خسـروانی!
.
.
.
26/ 9/ 96 @M@