صــوفــیـی را گــفــت آن پــیــر کــهــنچــنـد از مـردان حـق گـویـی سـخـنگــفـــت خـــوش آیــد زنــان را بـــردوامآنـک مــی گــویـنـد از مــردان مــدا…
| صــوفــیـی را گــفــت آن پــیــر کــهــن | چــنـد از مـردان حـق گـویـی سـخـن |
| گــفـــت خـــوش آیــد زنــان را بـــردوام | آنـک مــی گــویـنـد از مــردان مــدام |
| گـر نـیـم زیـشـان، ازیـشـان گـفـتــه ام | خوش دلم کین قصه از جان گفته ام |
| گــر نــدارم از شــکــر جــز نــام بـــهــر | این بـسـی بـه زان که اندر کـام زهر |
| جــمــلــه دیـوان مــن دیـوانـگــیـســت | عـقل را بـا این سـخـن بـیگانگیسـت |
| جــان نــگــردد پــاک از بـــیــگــانــگــی | تــا نــیــابــد بــوی ایــن دیــوانــگــی |
| مـن نـدانـم تــا چـه گـویـم، ای عـجــب | چـند گـم نـاکـرده جـویم، ای عـجـب |
| از حــمـاقــت تــرک دولــت گــفــتــه ام | درس بــی کـاران غـفـلـت گـفـتـه ام |
| گـــر مــرا گــویــنــد ای گــم کـــرده راه | هـم بـه خـود عـذر گـنـاه مـن بـخـواه |
| مـی نـدانـم تــا شـود ایـن کـار راســت | یا تـوانم عذر این صـد عمر خـواسـت |
| گــــر دمـــی بــــر راه او در کــــارمـــی | کـی چـنین مـسـتـغـرق اشـعـارمـی |
| گــــر مــــرا در راه او بــــودی مـــقــــام | شین شعرم شین شرگشتـی مدام |
| شـعر گفتـن حـجـت بـی حـاصـلیسـت | خـویشـتـن را دید کردن جـاهلیسـت |
| چـون نـدیدم در جـهـان مـحـرم کـسـی | هم بـه شـعر خـود فروگفتـم بـسـی |
| گـــر تـــو مــرد رازجـــویــی بـــازجـــوی | جـان فشان و خـون گری و راز جـوی |
| زانک من خـون سـرشـک افـشـانده ام | تـا چـنـین خـون ریز حـرفـی رانـده ام |
| گــر مــشــام آری بــه بــحــر ژرف مــن | بـشـنوی تـو بـوی خـون از حـرف من |
| هـر کـه شــد از زهـر بــدعـت دردمـنـد | بـس بـود تـریـاکـش این حـرف بـلـنـد |
| گــرچـــه عــطــارم مــن و تـــریــاک ده | سـوخـتــه دارم جــگـر چـون نـاک ده |
| هست خلقی بـی نمک بـس بی خبـر | لـاجـرم زان مـی خـورم تــنـهـا جـگـر |
| چـون ز نان خـشـک گیرم سـفره پـیش | تـر کـنم از شـوروای چـشـم خـویش |
| از دلــم آن ســـفــره را بـــریــان کــنــم | گـه گـهـی جـبـریل را مـهـمـان کـنـم |
| چـون مرا روح القدس هم کاسه اسـت | کـی تـوانم نان هر مـدبـر شـکـسـت |
| مـن نـخـواهم نـان هر نـاخـوش مـنـش | بـس بـود این نـانم و آن نـان خـورش |
| شــد عــنـا الـقــلـب جــان افــزای مـن | شـد حــقـیـقـت کـنـز لـایـفـنـای مـن |
| هر تـوانگر کین چـنین گنجـیش هست | کی شود در منت هر سـفله پـسـت |
| شـــکـــر ایــزد را کـــه دربـــاری نـــیــم | بـــســتـــه هــر نــاســزاواری نــیــم |
| مـن ز کـس بــر دل کـجـا بــنـدی نـهـم | نــام هــر دون را خـــداونــدی نــهــم |
| نــه طــعــام هــیـچ ظــالــم خــورده ام | نـه کــتــابــی را تــخــلــص کــرده ام |
| هـمـت عـالـیم مـمـدوحـم بـس اسـت | قوت جـسم و قوت روحم بـس است |
| پــیـش خــود بــردنـد پــیـشــیـنـان مـرا | تـا بـه کی زین خـویشـتـن بـینان مرا |
| تـــــا ز کـــــار خـــــلـــــق آزاد آمـــــدم | در مــیــان صـــد بـــلــا شـــاد آمــدم |
| فــارغــم زیــن زمــره بـــدخــواه نــیــک | خـواه نـامـم بـد کـنـیـد و خـواه نـیـک |
| مــن چــنــان در درد خــود درمــانـده ام | کـز همـه آفـاق دسـت افـشـانـده ام |
| گـــر دریــغ و درد مــن بـــشـــنــودیــی | تـو بـسـی حـیـران تـر از مـن بـودیی |
| جسم و جان رفت وز جان و جسم من | نیسـت جـز درد و دریغـی قسـم من |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
