صمد قاسملو – جاذبه دارد همیشه چشم هایت…

پلک بر هم می زنی آرامش از دل می رود
ای نسیم روح من در شاخه های بی خزان

پهن کن آغوش خود یک سفره ای از جنس دل
جان خود را می گذارم در اسارت،پای آن

من که از این دور ماندن های تو آواره ام
بال و پر تا کی زنم در آسمانت بی امان

خشت خشت جان من دیوار خواهد شد اگر
لحظه ای دعوت کنی بر باغ چشمت هر زمان

من که در افتادنم شکی ندارم،کاش تو
عشق را جاری کنی طوفان بیاید سویمان
#صمدقاسملو_پریشان