لـــحـــن نــای مـــحـــمــد نــایــیارغــنــونـی بــود بــه تــنــهـایـیچـون بــه سـر نـای او درافـتــد دمشــاد گـردد دلـی کــه دارد غــمنــغــمــه ا…
| لـــحـــن نــای مـــحـــمــد نــایــی | ارغــنــونـی بــود بــه تــنــهـایـی |
| چـون بــه سـر نـای او درافـتــد دم | شــاد گـردد دلـی کــه دارد غــم |
| نــغــمــه او چــو جــان بــیـفــزایــد | گـر نـثــارش کـنـنـد جــان شـایـد |
| راحـت آن ساعتـست کو از خـشم | مهره بازی کند به پلک دو چشم |
| امــر و نــهـی از امــارتــش خــیـزد | زر و در از عــــبــــارتــــش ریــــزد |
| مـطــربــان را بــه جــمـلـه گـرد آرد | پــرده از پــیــش صــفــه بـــردارد |
| نــاصــر کــل دوان شــود هـر ســو | لت و سـیلی روان شود هر سـو |
| آن خـــر کـــون دریـــده بــــیـــرو را | بــــزنـــد . . . خــــواره بــــانـــو را |
| زین همه زخم و چوب بند و جرس | غـرض او بــر آش بــاشـد و بــس |
| گـر نـه زیـن روســبــی و آن گـنـده | نـبــود حــاصــلــی مـگــر خــنـده |
| قلتـبـان چون گرفت خشم و لجـاج | زود گــردد روان ز هــر ســو کــاج |
| چــون بــبــیـنــد ز خــره دانــگــانـه | جـــمــلــه دارد فــدای او خــانــه |
| در هـمـه حـال سـیم دارد دوسـت | قلتبـانی از آتش عادت و خوست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
