صاحب عزیزی – خبر داری که شهری روی لبخند تو شاعر شد!

به شورانگیزی ابری ولی دراوج آتشباد
شر و شوری و امّا بر اصولی نیک، پابندی

خبرداری که شهری روی لبخند تو شاعر شد!
چرا اینگونه کافرگونه بی‌رحمانه می‌خندی؟

میان چشم هایت ارتش نازی کمین کرده
نگاهم را به تیر و شعله و سرنیزه می بندی

شبی صدبار می‌گویم که آخر میکشیم اما
فریبم میدهی هر دفعه با تکرار ترفندی

صاحب عزیزی