کـرد بـا من زمـانه حـملـه بـه جـنگچـون مـرا بــسـتـه دیـد مـیـدان تــنـگرنــج و غــم را ز بــهـر جــان و دلــمتـــیــغ پـــولــاد کــرد و تـــیــر خــ…
| کـرد بـا من زمـانه حـملـه بـه جـنگ | چـون مـرا بــسـتـه دیـد مـیـدان تــنـگ |
| رنــج و غــم را ز بــهـر جــان و دلــم | تـــیــغ پـــولــاد کــرد و تـــیــر خــدنــگ |
| هـر زمــانـی هـمـی رســد مـددش | دو ســپــه روز و شــب ز روم و ز زنــگ |
| زان کــشــد تــیـغ صــبــح هـر روزی | که نگشتـش گسـسـتـه بـر من چـنگ |
| گشـتـه ام چـون عـطـارد اندر حـوت | ور چــه بــودم چــو مــاه در خــرچــنـگ |
| آتــش گـوهـرم بــه خــاطـر و طـبــع | حـبـس از آن بـاشـدم همی در سـنگ |
| آب انـــده ز دیــده چـــنـــدان رفـــت | تــــا زد آئیـــنـــه نـــشــــاطــــم زنـــگ |
| آب رویــــم نــــمـــــانــــد در رویــــم | آب مــانــنــد کـــس نــبـــیــنــی رنــگ |
| مـحـنـتـم هـمـچـو دوسـتــان عـزیـز | هــر شــب انــدر کــنــار گــیـرد تــنــگ |
| بــالـشـی ام نـهـد ز پــنـجــه شـیـر | بــســتــری گــســتــرد ز کــام نـهـنـگ |
| شـربـتـی خـورده ام بـه طعم چـنان | نـوشــم آیـد هـمـی بــه کـام شــرنـگ |
| خـورشم گشت خـاک تـیره چـو مار | مـسـکـنم کـوه تـنـگ شـد چـو پـلـنـگ |
| خــوب گـفــتــار و پــر هـنـر حــرکـت | بــدلـم شــد بــه خــامـشــی و درنـگ |
| گــویـی آن صــورتــم کــه بــر دیــوار | زده بـــاشـــدش خـــامـــه نـــیـــرنـــگ |
| بــه دلــم داده بـــود شــاهــی روی | بــه تــنــم کــرده بــود بــخــت آهـنــگ |
| چــشــم آن شــد ز گــرد انـده کــور | پـای ایـن شـد ز دسـت مـحـنـت لـنـگ |
| هر چـه بـیشـم دهـد فـلـک مـالـش | بــیـش یـابــد ز مــن هـمـی فــرهـنـگ |
| هـنــرم هــر چــه داد بــیـش کــنــد | چــنـگ را لـحــن خـوشـتــر آرد چــنـگ |
| لـیـکــن از حــد چــو بــگــذرانـد بــاز | بــگــســلــانــد بــه چــنـگ بــر آهـنـگ |
| هـر کـه او پــاک چــون هـوا بــاشـد | چــون هـوا نـزد کــس نـگـیـرد ســنـگ |
| مــرد بـــایــد کــه ده دلــه بـــاشــد | تـــا بـــود ســـرخ روی چـــون نــارنــگ |
| مــردمـــان زمــانــه بـــی هــنــرنــد | زانـکــه فــرهـنـگــشــان نــدارد هـنـگ |
| نــیـســت در کــارشــان دل زاغــی | بــانـگ افـکـنـده در جـهـان چـو کـلـنـگ |
| نیسـت از نـنـگ ننـگـشـان ور چـنـد | نــنــگ دارد ز نــنــگ ایــشـــان نــنــگ |
| دوزخ آرد پــــرســـتــــش ایـــشـــان | راســـت هــســـتـــنــد نــامــه ارژنــگ |
| لــاف رادی گــران بـــود چــون کــوه | ور چــو زفـتــی گـران بــود چـون گـنـگ |
| خــوب روی و مــلــبــســنــد هـمــه | طـــرفـــه رنــگــنــد و نــادره نــیــرنــگ |
| بــار مـنـت نـشـسـتـه بـر سـر جـود | زین سبب گشته هر سه حرفش تنگ |
| ابــر هـم خــوی اهـل عـصـر گـرفـت | بــلـبــل مـنـت زنـد بــه هـر فـرســنـگ |
| قــطـــره آب ازو هــمــی بـــچـــکــد | تـــــا نــــگــــرددش روی پـــــر آژنــــگ |
| خـیز مـسـعـودسـعـد رنجـه مـبـاش | بـــازدار از جــهــان و اهــلــش چــنــگ |
| نوش خواهی همی ز شاخ کبست | عــود جــویـی هــمــی ز بــیــخ زرنــگ |
| چـــنــگ بـــاز هــوا نـــدارد کـــبـــک | دل شــــیـــر عــــریـــن نــــدارد رنـــگ |
| هـر زمــان در ســرایـی از مـحــنـت | بــــاره بــــخـــت تــــو نـــدارد تــــنـــگ |
| کــار نــیــکــو کــنــد خــدای مــنــال | راه کـــوتـــه کـــنــد زمــانــه مــلــنــگ |
| بـگـذرد مـحـنت تـو چـون بـگـذشـت | مـلـک جــمـشـیـد و دولـت هـوشـنـگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
