خــدایــگــانــا بــخــرام و بــا نــشــاط بــخــرامز بــهـر نـصــرت دیـن و مـعــونـت اســلــامکـشـیـده تـیـغـی چـون تـیغ آفـتـاب بـه چـنـگشده ز ضربـت…
| خــدایــگــانــا بــخــرام و بــا نــشــاط بــخــرام | ز بــهـر نـصــرت دیـن و مـعــونـت اســلــام |
| کـشـیـده تـیـغـی چـون تـیغ آفـتـاب بـه چـنـگ | شده ز ضربـت آن صبـح عمر دشمن شـام |
| بـر اهـل عـصـیـان شـمـشـیر تـو گـذارده زخـم | بــر اوج کــیـوان شــبــدیـز تــو گـذارده گـام |
| ز بــهـر تــقـویـت و عـون و فـتــح و نـصـرت تــو | قضـا ز دوده سـنان و قدر کشـیده حـسـام |
| فـرو شـده بـه هـمـه مـحـنـت و بــلـا دشـمـن | بــرآمــده ز هــمــه هـمــت و مــرادت کــام |
| نـصــیـب تــو ز زمـانـه ســعــادتــســت و عـلـو | کـه از عـلـو لـقـب تـسـت وز سـعـادت نـام |
| هـمـی سـتـانـی مـلـک و هـمـی گـزاری کـام | بــه آســمــانــی اقــبــال و ایـزدی الــهــام |
| کـشـیـده سـایـه انـصـاف تـو بـه بـحـر و بـه بـر | رسیده منفعت جود تـو بـه خاص و بـه عام |
| فـــروخـــت نــور دل و نـــار طـــبـــع تـــو ورنــه | هـنـر بـمـانـدی تـاریک و عـقـل بـودی خـام |
| بـه سـال و مه زند از بـخـشش تـو گردون لاف | بـه روز و شب کند از خـلعت تـو گیتـی لام |
| هـمـی نـمـایـد شــاهـا چــو صــد هـزار نـگــار | بـه چـشـم شـکر ز دسـت تـو صورت انعام |
| ز مـهـر و کـین تـو خـیـزد هـمـی بـهـار و خـزان | ز عفو و خـشـم تـو زاید همی ضـیا و ظلام |
| ز هـول رزم تــو چــون ابــر مـی بــگــریـد تــیـغ | ز مهر بـزم تـو چـون گل همی بـخندد جـام |
| ز تـــف آتـــش ســوزان و بأس ســـطــوت تـــو | هــمــی نــیــابـــد گـــردون گـــردگــرد آرام |
| ســپــهــر فــخــر ز اقــبـــال تــو فــزود شــرف | جـهـان مـلـک ز انـصـاف تــو گـرفـت نـظـام |
| ز رتــبـــت تــو کــم آیــد بــه پــایــهــا افــلــاک | ز مـــدت تـــو کـــم آیــد بـــه دورهـــا ایــام |
| عـدو ز دور چــو مـلـواح حــلـم طــبــع تــو دیـد | گـمـان بــبـرد کـه دارد اجـل بـه زیـرش دام |
| چـو شـیر گون فلک از گرد قیرگون شـبـه شـد | عــقــیـق رنـگ شــود خــنـجــر زمـرد فــام |
| ز هـول و هـیـبــت پــشــت زمـیـن و روی هـوا | بـه چـشـم ها همه تـنین نماید و ضـرغـام |
| بــه زیـر گـرد سـیـه روی درکـشـد خــورشـیـد | ز حـرص خوردن خون کام خوش کند بـهرام |
| ز گـرد و خـون سـبـک این هر دو را اجـل بـینـد | سیاه و سـرخ شده رنگ و روی و گونه کام |
| بـه هـر طـرف کـه تـو از حـمـلـه گـرز بــگـذاری | بــخـیـزد احـسـنـت از تـربــت نـبـیـره سـام |
| مـــبـــارزان دلـــاور ز تـــرس نــشـــنــاســـنــد | که دم اسـب کدامسـت و یال اسـب کدام |
| زمین ز تـنگـی همـچـون دلـی شـده غـمگـین | هوا ز گرمی همچون سری شده سرسام |
| شـده بـر آتـش پـیکـار گوشـت پـخـتـه بـه تـف | ولـیـک بـاز تـرنـجـیـده پـوسـت بـر تـن خـام |
| زمـیـن پــهـن پــر اجــســام گــشــتــه و ارواح | ز بــیـم تـیـغ تـو بـیـزار گـشـتـه از اجـسـام |
| بــمـانـد خـواهـی شـاهـا تـو تــا جـهـان مـانـد | میان بـه خـدمـت تـو بـسـتـه دولـت پـدرام |
| کـه حـکـم عـدل چـنـان آمـد از شـریـعـت حـق | که ملک بـر تـو حلالست و بـر ملوک حـرام |
| خــدایـگــانـا هـر ســاعــتــم ز هـفــت افــلـاک | عـقوبـتـی و عـذابـی رسـد بـه هفت اندام |
| نـه شــخــص زار مــرا قــوت شــتــاب و درنـگ | نه حـلق تـلـخ مرا لـذت از شـراب و طـعـام |
| نشسـتـگاهم سمجـی که بـر سر کوهیسـت | ز ســـنـــگ خـــارا دیـــوار دارد و در و بـــام |
| بــدیـن نـهـادســت امـروز حــال و قــصــه مـن | خــدای دانـد تــا چــون شــود مـرا فـرجــام |
| ز تــیـغ تــیـزتــرم خــاطــریـســت در مــدحــت | گرم چه هست یکی حبـس تنگ تـر ز نیام |
| صبـور و صابـر گشتـم بـه حبـس و بـند ار چـند | زمــانــه داردم انــدر بــلــای جــان انــجــام |
| نگویم از پس این حسب حال و محنت خویش | که شد به درد و غم و رنج طبـع توسن رام |
| امـــیــد و بـــیــم مـــن از روزگـــار زایــل شـــد | کــه یـافــتــم ز بــد و نـیـک روزگـار اعــلـام |
| تــمـام مـردی گـشـتــم چــو بــر گـرفـتــم مـن | ز روز دولـت و محـنت نصـیب خـویش تـمام |
| هـمـیـشــه گـردون تــا هـســت پــایـه انـجــم | هـمـیشـه انـجـم تـا هـسـت مـایه احـکـام |
| بــه بـــخــتــیــاری از روی خــرمــی بـــر خــور | بـه کـامـگـاری در صـحـن ممـلـکـت بـخـرام |
| بــگــرد مـلــک تــو عــز تــو در مــجــال و مـدار | بـه پیش تخت تو بـخت تو در سجود و قیام |
| خـدای نـاصـر و دولـت رفـیـق و نـصـرت جـفـت | زمـانه بـنده و گـردون رهی و بـخـت غـلـام |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
