رفـتـم بـه سـوی مصـر و خـریدم شـکری راخـود فـاش بـگـو یوسـف زرین کـمـری رادر شهر کی دیدست چنین شهره بـتـی رادر بـر کی کشیدست سهیل و قمری رابـنـشـانـد …
| رفـتـم بـه سـوی مصـر و خـریدم شـکری را | خـود فـاش بـگـو یوسـف زرین کـمـری را |
| در شهر کی دیدست چنین شهره بـتـی را | در بـر کی کشیدست سهیل و قمری را |
| بـنـشـانـد بـه مـلـکـت مـلـکـی بـنـده بـد را | بـخـرید بـه گـوهر کـرمش بـی گـهری را |
| خـضر خـضرانسـت و از هیچ عجـب نیسـت | کـز چـشـمه جـان تـازه کند او جـگری را |
| از بــهـر زبــردســتــی و دولــت دهـی آمـد | نــی زیــر و زبـــر کــردن زیــر و زبــری را |
| شاید که نخـسپـیم بـه شب چـونک نهانی | مه بـوسه دهد هر شب انجم شمری را |
| آثـــار رســـانـــد دل و جـــان را بــــه مؤثـــر | حـمـال دل و جـان کـند آن شـه اثـری را |
| اکـسـیـر خـدایـیـسـت بـدان آمـد کـایـن جـا | هـر لـحـظـه زر سـرخ کـنـد او حـجـری را |
| جان های چو عیسی به سوی چرخ بـرانند | غـم نیسـت اگـر ره نبـود لاشـه خـری را |
| هـر چـیـز گـمـان بـردم در عـالـم و ایـن نـی | کاین جـاه و جـلالسـت خـدایی نظری را |
| ســوز دل شــاهــانــه خــورشــیـد بــبــایـد | تا سرمه کشد چشم عروس سحری را |
| مــا عــقــل نــداریـم یــکــی ذره وگــر نــی | کـی آهـوی عـاقـل طـلـبـد شـیر نـری را |
| بـی عقل چو سایه پـیت ای دوست دوانیم | کان روی چـو خـورشید تـو نبـود دگری را |
| خــورشــیـد هــمــه روز بــدان تــیـغ گــزارد | تـا زخـم زنـد هر طـرفـی بـی سـپـری را |
| بـر سـینه نهد عـقـل چـنـان دل شـکـنی را | در خـانـه کـشـد روح چــنـان رهـگـذی را |
| در هدیه دهد چـشـم چـنـان لـعـل لـبـی را | رخ زر زنـد از بـهـر چـنـیـن سـیـمـبـری را |
| رو صاحب آن چشم شو ای خواجه چو ابرو | کـو راسـت کـند چـشـم کـژ کـژنگـری را |
| ای پــاک دلـان بــا جــز او عـشـق مـبــازیـد | نتـوان دل و جـان دادن هر مخـتـصـری را |
| خـاموش که او خـود بـکشد عاشق خـود را | تـا چـند کـشـی دامـن هر بـی هنری را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
