در ســـر زیــنـــت خـــودآرا مـــی رود آخـــر ســـرشحـلـقـه فـتـراک طـاووس اسـت از بــال و پـرشهــرکــه دارد خـــرده خــود از نــواســنــجـــان دریــغ…
| در ســـر زیــنـــت خـــودآرا مـــی رود آخـــر ســـرش | حـلـقـه فـتـراک طـاووس اسـت از بــال و پـرش |
| هــرکــه دارد خـــرده خــود از نــواســنــجـــان دریــغ | همچو گل در هفته ای می ریزد از هم دفترش |
| چون سبو هرکس کند، بالین زدست خشک خویش | ازشــراب لـالـه گـون ریـزنـد گـل دربــســتــرش |
| شــمـع مـن در هـر کــه آتــش مـی زنـد پــروانـه وار | رنگ عـشـق تـازه ای می ریزد ازخـاکـسـتـرش |
| روزن آهــــی شـــــود هــــرمـــــوی بـــــرانـــــدام او | هـرکـه بــاشــد عــود خــام آرزو در مـجــمـرش |
| سـوخـت هـرکـس را کـه داغ آتـشـیـن رخـسـاره ای | پــرده دار اخـگـر خـورشـیـد شـد خـاکـسـتـرش |
| گــر چــنــیــن از زنــگ مــی آیــد بـــرون آیــیــنــه ام | چـشـم می بـازد بـه اندک فرصتـی روشنگرش |
| مـی کـند چـون مـوی آتـشـدیده مـشـق پـیچ و تـاب | رشـــتــــه زنـــار ازشـــرم مـــیـــان لـــاغـــرش |
| بـــیــضــه اســلــام گــردیــد آن ســنــگــیــن ز خــط | همچـنان صـلب اسـت دربـیداد چـشـم کافرش |
| دولــت دنــیــا نــگــردد جـــمــع صــائب بـــا حــضــور | شـمع می لرزد تـمام شـب بـه زرین افسـرش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
