ز سـر بـگـیرم عـیشـی چـو پـا بـه گـنج فـروشـدز روی پشت و پناهی که پشت ها همه رو شددگــر نــشــیـنــم هــرگــز بــرای دل کــه بــرآیــدکـجــا بــرآیـد …
| ز سـر بـگـیرم عـیشـی چـو پـا بـه گـنج فـروشـد | ز روی پشت و پناهی که پشت ها همه رو شد |
| دگــر نــشــیـنــم هــرگــز بــرای دل کــه بــرآیــد | کـجــا بــرآیـد آن دل کـه کـوی عـشـق فـروشــد |
| مـوکـلـان چــو آتــش ز عـشـق سـوی مـن آیـنـد | بـه سوی عشق گریزم که جمله فتـنه از او شد |
| که در سرم ز شرابش نه چشم ماند نه خوابش | بـه دست سـاقی نابـش مگر سرم چـو کدو شد |
| بـه خـوان عشـق نشـسـتـم چـشیدم از نمک او | چـو لقمه کردم خـود را مرا چـو عشـق گلو شـد |
| سـبــو بــه دسـت دویـدم بــه جـویـبــار مـعـانـی | که آب گشت سبـویم چو آب جـان بـه سبـو شد |
| نـمـاز شــام بــرفـتــم بــه ســوی طـرفـه رومـی | چــو دیـد بــر در خــویـشــم ز بــام زود فـروشــد |
| سـر از دریچـه بـرون کـرد چـو شـعـلـه های منور | که بـام و خـانه و بـنده بـه جـملگی همه او شد |
| نـهـیم دسـت دهـان بـر کـه نـازکـسـت مـعـانـی | ز شمس مفخر تـبـریز سوخـت جـان و همو شد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
