زهی عشـق زهی عشـق که ما راسـت خـدایاچـه نغزست و چـه خوبـست چـه زیبـاست خدایااز آن آب حــیـاتــســت کــه مــا چــرخ زنــانــیـمنـه از کـف و نـه از نـای…
| زهی عشـق زهی عشـق که ما راسـت خـدایا | چـه نغزست و چـه خوبـست چـه زیبـاست خدایا |
| از آن آب حــیـاتــســت کــه مــا چــرخ زنــانــیـم | نـه از کـف و نـه از نـای نـه دف هـاســت خــدایـا |
| یقین گشت که آن شاه در این عرس نهانسـت | کــه اســبــاب شــکــرریـز مــهــیــاســت خــدایـا |
| بــه هـر مـغـز و دمـاغـی کـه درافـتـاد خـیـالـش | چـه مغزست و چـه نغزست چـه بـیناست خـدایا |
| تــن ار کــرد فــغــانــی ز غــم ســود و زیــانــی | ز تــسـت آنـک دمـیـدن نـه ز سـرنـاسـت خــدایـا |
| نـی تــن را هـمـه سـوراخ چــنـان کـرد کـف تــو | کـه شـب و روز در این نـالـه و غـوغـاسـت خـدایا |
| نـی بـیـچـاره چـه دانـد کـه ره پـرده چـه بـاشـد | دم نـایـیـســت کـه بــیـنـنـده و دانـاسـت خــدایـا |
| کـه در بــاغ و گـلـســتــان ز کـر و فـر مـسـتــان | چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا |
| ز تــیـه خــوش مـوســی و ز مـایـده عــیـســی | چه لوتـست و چه قوتـست و چه حلواست خدایا |
| از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت | کـه از دخـل زمـیـن نـیـسـت ز بــالـاسـت خــدایـا |
| ز عــکــس رخ آن یـار در ایـن گــلـشــن و گـلـزار | بـه هـر سـو مـه و خـورشـید و ثـریـاسـت خـدایـا |
| چـو سیلیم و چـو جـوییم همه سـوی تـو پـوییم | کـه مـنـزلـگـه هـر ســیـل بــه دریـاســت خــدایـا |
| بـسـی خـوردم سـوگند کـه خـاموش کـنم لیک | مــگــر هــر در دریــای تـــو گــویــاســت خـــدایــا |
| خمش ای دل که تـو مستـی مبـادا بـه جـهانی | نــگــهــش دار ز آفــت کــه بــرجــاســت خــدایــا |
| ز شـمـس الـحـق تـبــریـز دل و جـان و دو دیـده | ســراســیـمـه و آشــفـتــه ســوداســت خــدایـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
