شـرح دهم من کـه شـب از چـه سـیه دل بـودهر کی خورد خون خلق زشت و سیه دل شودچون جگر عاشقان می خورد این شب به ظلمدود ســیـاهـی ظــلـم بــر دل شــب مـی دم…
| شـرح دهم من کـه شـب از چـه سـیه دل بـود | هر کی خورد خون خلق زشت و سیه دل شود |
| چون جگر عاشقان می خورد این شب به ظلم | دود ســیـاهـی ظــلـم بــر دل شــب مـی دمـد |
| عــاقــلــه شــب تــویـی بــازرهـانـش ز ظــلــم | نــیــم شــبــی بـــر فــلــک راه بــزن بـــر رصــد |
| تــا بــرهـد شـب ز ظـلـم مـا بــرهـیـم از ظـلـام | ای کـه جــهـان فـراخ بــی تــو چــو گـور و لـحـد |
| شـب همـه روشـن شـود دوزخ گـلـشـن شـود | چـــونـــک بـــتـــابـــد ز تـــو پـــرتـــو نـــور احـــد |
| سـیـنـه کـبــودی چـرخ پـرتـو سـیـنـه مـنـسـت | جــرعـه خــون دلـم تــا بــه شـفـق مـی رســد |
| فارغ و دلخـوش بـدم سرخـوش و سرکش بـدم | بــولـهـب غـم بــبــســت گـردن مـن در مـســد |
| تـــیـــر غـــم تـــو روان مـــا هـــدف آســـمـــان | جـان پـی غـم هم دوان زانک غمش می کشـد |
| جــانـم اگـر صـافـیـسـت دردی لـطـف تــوسـت | لـطـف تــو پــایـنـده بــاد بــر سـر جــان تــا ابــد |
| قـافـلـه عـصـمـتــت گـشـت خـفـیـر ار نـه خـود | راه زن از ریـــــگ ره بــــــود فـــــزون در عــــــدد |
| سـر بـه خـس اندرکـشـید مرغ غـم از بـیم آنک | بــر ســر غــم مـی زنـد شــادی تــو صــد لـگـد |
| چـشـم چـپــم مـی پــرد بــازو مـن مـی جـهـد | شــایــد اگــر جــان مــن دیـگ هــوس هــا پــزد |
| جـان مـثـل گـلـبـنـان حـامـلـه غـنـچـه هـاسـت | جــانـب غــنـچــه صــبــی بــاد صــبــا مــی وزد |
| زود دهـانـم بــبــنــد چــون دهـن غــنــچــه هـا | زانـک چـنین لـقـمـه ای خـورد و زبـان مـی گـزد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
