غـره مشـو گـر ز چـرخ کـار تـو گـردد بـلـندزانـک بــلــنـدت کــنـد تــا بــتــوانـد فــکــنـدقــطــره آب مـنـی کــز حــیـوان مـی زهـدلـایق قـربـان نـشـ…
| غـره مشـو گـر ز چـرخ کـار تـو گـردد بـلـند | زانـک بــلــنـدت کــنـد تــا بــتــوانـد فــکــنـد |
| قــطــره آب مـنـی کــز حــیـوان مـی زهـد | لـایق قـربـان نـشـد تـا نشـد آن گـوسـفـنـد |
| تــوده ذرات ریـگ تــا نـشـود کـوه سـخـت | کـس نـزنـد بـر سـرش بـیهـده زخـم کـلـنـد |
| تـا نـشـود گـردنـی گـردن کـس غـل نـدید | تـا نـشـود پــا روان کـس نـشـود پـای بــنـد |
| پس سبـقت رحمتی در غضبـی شد پدید | زهر بـدان کس دهند کوسـت معـود بـه قند |
| برگ که رست از زمین تا که درختی نشد | آتــش نـفــروزد او شــعــلـه نـگــردد بــلـنـد |
| بـاش چـو رز مـیوه دار زور و بـلـنـدی مـجـو | از پـی خـرمـا بــدانـک خـار ورا کـس نـکـنـد |
| از پـی میوه ضـعـیف رسـتـه درخـتـان زفت | نقـش درخـتـان شـگـرف صـورت مـیوه نژنـد |
| دل مثـل اولیاسـت اسـتـن جـسـم جـهان | جسم به دل قایمست بی خلل و بی گزند |
| قـوت جــسـم پــدیـد هـسـت دل نـاپــدیـد | تـا بـه کی انکـار غـیب غـیب نگر چـند چـند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
