ای صــبــا گـر ســوی تــبــریـز افــتــدت روزی گــذرســوی درگــاه شــه عــادل رســان از مــا خــبــرپـــادشـــاه وقــت غـــازان را اگــر بـــیــنــی ب…
| ای صــبــا گـر ســوی تــبــریـز افــتــدت روزی گــذر | ســوی درگــاه شــه عــادل رســان از مــا خــبــر |
| پـــادشـــاه وقــت غـــازان را اگــر بـــیــنــی بـــگــو | کــای هـمــه ایـام تــو مــیـمــون تــراز روز ظــفــر |
| اصـل چـنـگـزخـان نـزاده چـون تـو فـرعـی پـاک دین | مـلـک سـلـطـانـان ندیده چـون تـو شـاهی دادگـر |
| مـردمـی در سـیـرت تــو هـمـچــو گـوهـر در صـدف | نـیـکـویـی در صــورت تــو هـمـچــو نـور انـدر قـمـر |
| هـم بــتـیـغـی مـلـک دار و هـم بـمـلـکـی کـامـران | هـم بــاصــلـی پــادشــاه و هـم بــعـدلـی نـامـور |
| ملک رویست و تویی شایسته بـروی همچو چشم | ملک چشمست و تویی بایسته در وی چون بصر |
| بـــاز را کــوتـــه شـــود از بـــال او مــنــقـــار قــهــر | گـر بــگـیـرد کـبــک را شــاهـیـن عــدلـت زیـر پــر |
| آمــن از چــنــگــال گــرگ انــدر مــیــان بــیـشــهــا | آهــوی مــاده بـــخــســبــد در کــنــار شــیــر نــر |
| ای مـنـاصـب از تــو عـالـی چـون مـراتــب از عـلـوم | وی مـعـالـی جـمـع در تـو چـون مـعـانـی در صـور |
| ای بـدولت مفـتـخـر، محـنت کـشـان را دسـت گـیر | وی بـشـادی مـشـتـغـل، انده گـنان را غـم بـخـور |
| هـم بــدسـت عـدل گـردان پــشـت حــال مـا قـوی | هـم بــچــشــم لـطــف کـن در روی کـار مـا نـظـر |
| کــنــدریـن ایـام ای خــاقــان کــســری مــعــدلــت | ظــلـم حــجــاج اســت انـدر روم نـی عـدل عـمـر |
| تـو مسـلـمـان گـشـتـه و از نامسـلـمـان حـاکـمـان | انـدریـن کــشــور نـمــانـده از مـســلــمـانـی اثــر |
| عـارفـان بـی جـای و جـامه عـالـمـان بـی نان و آب | خانقه بـی فرش و سقف و مدرسه بـی بـام و در |
| هـم شــفـای جــان مـظـلـومـان شــده زهـر اجــل | هـم غــذای روح درویـشــان شــده خــون جــگــر |
| خـرقـه می پـوشـند چـون مسـکین خـداوندان مال | لـقـمـه مـی خـواهنـد چـون سـایل نـگـهبـانـان زر |
| قحط از آن سان گشتـه مستـولی که بـهر قوت روز | کـشـتــه خــواهـر را بــرادر خـورده مـادر را پــسـر |
| مـردم تــشـنـه جـگـر از زنـدگـانـی گـشـتــه سـیـر | چــون ســگــان گـرســنـه افــتــاده انـدر یـکــدگـر |
| ظــالــمـان مـرده دل و مـظــلـومـکــان نـوحــه کــنـا | هـیـچ دلـسـوزی نـبــاشـد مـرده را بــر نـوحـه گـر |
| ظـالـمـان خـون ریـز چـون فـصـاد وزیشـان خـلـق را | خـون دل سـر بـر رگ جـان می زند چـون نیشـتـر |
| هتـک اسـتـار مـسـلـمـانـان چـنـین تـا کـی کـنـنـد | ظـــالــمــان خـــانــه ســـوز و کــافــران پـــرده در |
| از جـــفـــای ظـــالــمــان و گـــرم و ســـرد روزگـــار | یک جـهان مـظـلـوم را لـب خـشـک نانی دیده تـر |
| اشـکـم گـورسـت و پـهلوی لـحـد بـر پـشـت خـاک | گـر کـسـی خـواهد کـه انـدر مأمـنی سـازد مـقـر |
| چـون نـزول عـیسـی انـدر عـهد مـانـا مـمـکـنسـت | عـدل غـازانـسـت مـا را همـچـو مـهـدی مـنـتـظـر |
| عــدل تــو در شــان مــا دولــت بـــود در شــان تــو | در شـود روزی چــو در حــلـق صـدف افـتــد مـطـر |
| دسـت لـطـفـی بـر سـر این یک جـهان بـیچـاره دار | کـیـن نـمـانـد پــایـدار آنـگـه کـه عـمـر آیـد بــســر |
| از بــرای مـال حـاجـت نـیـسـت شـاهـان را بـظـلـم | واز بـرای بــار حـاجـت نـیـسـت عـیـسـی را بـخـر |
| نـــام ظـــالـــم بــــدبـــود امـــروز و فـــردا حـــال او | آن نـکـرده نـیـک بـا کـس جـایـش از حـالـش بـتـر |
| چــون مـگـس در شــهـد مـظـلـوم انـدر آویـزد بــدو | انـــدر آن روزی کـــه از فـــرزنــد بـــگـــریــزد پـــدر |
| مـحـکـمه آن وقـت محـشـر بـاشـد و محـضـر ملـک | ذوالـجـلـال آن روز قـاضـی بــاشـد و زنـدان سـقـر |
| بـاشـمـا بـودنـد چـنـدین مـلـک جـویان همـنـشـین | وز شـمـا بــودنـد چـنـدیـن پــادشـاهـان پـیـشـتـر |
| حــرف گـیـرانـی کـه خــط ظـلـمـشـان بــودی روان | مـلـکـشــان نـاگـاه چــون اعـراب شــد زیـر و زبــر |
| هـریکـی مـردنـد و جـز حـسـرت نـبـردنـد از جـهـان | هـســت عـقـبــی مـنـزل و دنـیـا ره و مـا رهـگـذر |
| تــو بــمـان شــادان و بــاقـی زنـدگـان را مـرده دان | هـرکـه او وقـتـی بـمـیرد این دمـش مـرده شـمـر |
| روز دولـــت (را) اگـــر بــــاشـــد هـــزاران آفـــتـــاب | شـب شـمر هرگه کـه مظـلومی بـنالد در سـحـر |
| بخت و دولت یافتی نیکی کن ای مقبل که نیست | مــلــک دنـیـا بــی زوال و کــار دولــت بــی غــیـر |
| عــدل کـن امـروز تــا بــاشــد مـقــر تــو بــهـشــت | انــدر آن روزی کــه گــویــد آدمــی ایــن الــمــفــر |
| ای شـهـنـشـاهـی کـه افـزونـی زافـریدون بـمـلـک | وی جـهـانـداری کـه از قـارون بــمـالـی بــیـشـتـر |
| سـیف فـرغـانی نصـیحـت کـرد و حـالی بـاز گـفـت | بــاد پــنـد و شــعــر او در طــبــع پــاکــت کــارگـر |
| ســود دارد پــنــد اگــر چــه انــدرو تــلــخــی بـــود | خـوش بـود در کام اگرچـه بـی نمک بـاشـد شکر |
| یـاد گـیر این پـنـد مـوزون را کـه انـدر نـظـم اوسـت | بــیـتــهـا بــحــر مـعــانـی لـفــظــهـا گــنـج گــهـر |
| چـون تـو مقبـل پـادشـاهی رازوعـظ و زجـر هسـت | ایـن قـدر کـافـی کـه بـسـیـارسـت در دنـیـا عـبــر |
| مـن نیم شـاعـر کـه مـدح کـس کـنـم، مـر شـاه را | از بـــرای حـــق نــعــمــت پـــنــد دادم ایــن قــدر |
| خـیر و شـر کـس نـگـفـتـم از هوای طـبـع و نـفـس | مــدح و ذم کــس نــکــردم از بـــرای ســیــم و زر |
| مــا کــه انـدر پــایـگــاه فــقــر دســتــی یـافــتــیـم | گــاو از مــا بـــه کــه گــردون را فــرود آریــم ســر |
| تــا گــه خــشــم و رضــا آیـد ز مــردم نــیـک و بــد | تــا کـه از عــقـل و هـوا آیـد ز مـردم خــیـر و شــر |
| هـرکــجــا بــاشــی ز بــهـر دفــع تــیـغ دشــمـنـان | بــاد شـمـشـیـر تــو پــیـش دوسـتــان تــو سـپــر |
| هـمـچــو آثــار ســلــف ای پــادشــاهـان را خــلـف | قـول و فـعـلـت دلـپـذیـر و حـل و عـقـدت مـعـتـبـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
