گـر نـبــاشـم مـن غـبــار آسـتـانـی گـو مـبــاشدربـهشـت جـاودان بـرگ خـزانی گـو مـبـاشگـرنـبــاشــد طـوطـی مـن در شــکـرزار جــهـانسـبـزه بـیـگـانـه ا…
| گـر نـبــاشـم مـن غـبــار آسـتـانـی گـو مـبــاش | دربـهشـت جـاودان بـرگ خـزانی گـو مـبـاش |
| گـرنـبــاشــد طـوطـی مـن در شــکـرزار جــهـان | سـبـزه بـیـگـانـه ای دربـوسـتـان گـو مـبـاش |
| مـوج دریـای کـرم شــیـرازه گـوهـر بــس اســت | چـون گـهر بـرگـردن مـاریسـمانی گـو مبـاش |
| بــامـکــان ربــطــی نـبــاشــد لـامـکـان پــرواز را | جـان قـدسـی رازمین و آسـمـان گـو مـبـاش |
| بــازگـشـت مـا چـو بـادریـای آب زنـدگـی اسـت | دربـسـاط هسـتـی مـانیم جـانی گـو مبـاش |
| تــار و پــود جـسـم اگـر از هـم بــریـزد گـو بــریـز | ماه روشن چون به جاباشد کتانی گو مباش |
| گــوهـر از گــرد یـتــیـمــی در کــنـار مــادرســت | جـان روشـن گـوهران راخـاکـدانی گو مبـاش |
| جان چو پا بـر جاست پروا از فنای جسم نیست | در شبـستـان سبـکروحـان گرانی گو مبـاش |
| بــلـبــل از هـرغـنـچـه دارد خـانـه دربــسـتـه ای | از خـس و خـاشـاک ما را آشیانی گو مبـاش |
| نـیـســت مـجــنـون مـرا از دامـن صــحــرا مـلـال | بـر سر هر کوچه از من داستـانی گو مبـاش |
| حـسـن و عـشـق آیینـه اسـرار پـنـهـان هـمـنـد | در میان بـلـبـل و گـل تـرجـمـانی گـو مـبـاش |
| روزی مـا از سـعـادتــمـنـدی ذاتـی بــس اسـت | چون هما ما را ز عالم استـخوانی گو مبـاش |
| طـوطـیان را سـینـه روشـن کـم ازآیینـه نـیسـت | کـلـک شـکـر بـار مـارا همزبـانی گـو مـبـاش |
| گر بـه چـاه افتـد کسـی، بـهتـر که ازقیمت فتـد | یوسـف مـارا بـه طـالـع کـاروانـی گـو مـبـاش |
| رفـتـن دل مـی کـنـد انـشـای مـطـلـبـهـای مـن | کـلـک کـوتــاه مـرا طـبــع روانـی گـو مـبــاش |
| جـبـهه آشـفـتـه حـالـان نامـه واکـرده ای اسـت | داســتــان شــکـوه مـارازبــانـی گـو مـبــاش |
| بـی نـشـانی درجـهان بـی نشـانی رهبـرسـت | در بـیابـان طـلـب سـنگ نشـانی گـو مبـاش |
| چند صائب برفنای جسم خواهی خون گریست | شـاهـبــاز لـامـکـان را آشـیـانـی گـو مـبـاش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
