یــا رب ایــن بـــوی کــه امــروز بـــه مــا مــی آیــدز ســـراپـــرده اســرار خـــدا مــی آیــدبــوســتــان را کـرمـش خــلـعــت نـو مـی پــوشــدخـسـت…
| یــا رب ایــن بـــوی کــه امــروز بـــه مــا مــی آیــد | ز ســـراپـــرده اســرار خـــدا مــی آیــد |
| بــوســتــان را کـرمـش خــلـعــت نـو مـی پــوشــد | خـسـتــگـان را ز دواخـانـه دوا مـی آیـد |
| در نــمــازنــد درخــتــان و بــه تــســبــیــح طــیــور | در رکوعسـت بـنفشه که دوتـا می آید |
| هر چـه آمد سـوی هسـتـی ره هسـتـی گـم کـرد | که ز مستی نشناسد که کجا می آید |
| از یـــکـــی روح در ایـــن راه چـــو رو واپـــس کـــرد | اصــل خــود دیـد ز ارواح جــدا مـی آیـد |
| رنـگ او یـافـت از آن روی چـنـین خـوش رنـگـسـت | بـوی او یـافـت کـز او بـوی وفـا مـی آید |
| مـسـت او گـشـت از آن رو هـمـگـان مـسـت وینـد | خـوش لقا گشت کز آن ماه لقا می آید |
| نـی بــگــویـم ز مــلــولــی کــســی غــم نـخــورم | که شـکـر رشـک بـرد ز آنچ مرا می آید |
| زان دلـیـرســت کـه بــا شــیـر ژیـان رو کــردســت | زان کریمسـت که از گنج عـطـا می آید |
| آنــک ســـرمــســـت نــبـــاشــد بـــرمــد از مــردم | تـا نـگـویـنـد کـز او بـوی صـبـا مـی آیـد |
| بس کن ای دوست که سنبوسه چو بسیار خوری | که ز سـنبـوسه تـو را بـوی گیا می آید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
