در روز حــشــر ســایــه کــوه گــنــاه مــنگــردیـد از آفــتــاب قــیــامــت پــنــاه مــناندیشه از شکسـت ندارم که همچـو موجافزوده می شود ز شـکسـتـن س…
| در روز حــشــر ســایــه کــوه گــنــاه مــن | گــردیـد از آفــتــاب قــیــامــت پــنــاه مــن |
| اندیشه از شکسـت ندارم که همچـو موج | افزوده می شود ز شـکسـتـن سـپـاه من |
| گـر مـاه و آفـتــاب شــود هـر ســتــاره ای | روشن نمی شود شـب بـخـت سـیاه من |
| ســوزد بــه نــاتــوانـی مــن دل غــنـیـم را | دود از نـــهــاد بـــرق بـــرآرد گـــیــاه مـــن |
| نــبــود بــه نــاز بــالــش مــردم مــرا نـیـاز | کز دست خود بـود چو سبـو تـکیه گاه من |
| بــر بــاد داد خــرمــن عــمــر مـن و هـنـوز | سـاکـن نمی شـود نفـس عـمـر کـاه مـن |
| در چـشـمـخـانـه بــر در و دیـوار مـی تـنـد | از دوربــــاش نـــاز تـــو تـــار نـــگـــاه مـــن |
| کم نیست فیض گردش تسبیح من ز جام | مـخـمـور مـسـت مـی رود از خـانقـاه مـن |
| در وادیی که خـلق نظـر بـسـتـه می روند | بــاریـک تــر ز مـوی مـیـان اســت راه مـن |
| هر چـند می کـشـم می گلرنگ در لبـاس | گل می کند چـو غـنچـه ز طـرف کـلاه من |
| در تـنـگـنـای سـیـنـه ازان خـوی آتــشـیـن | چـون مـوی زنگـیان شـده پـیچـیده آه مـن |
| چـون شـمع پـیش پـای نسـیم اوفتـاده ام | دسـت حــمـایـت کـه شـود تــا پــنـاه مـن |
| هـر چــنــد از حــجــاب نــدارم زبــان عــذر | صائب بس است خجلت من عذرخواه من |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
