ســاقـی ز شــراب حــق پــر دار شــرابــی رادرده مـی ربــانـی دل هـای کــبــابــی راکـم گـوی حـدیث نان در مـجـلـس مـخـمورانجــز آب نـمـی ســازد مــر مـ…
| ســاقـی ز شــراب حــق پــر دار شــرابــی را | درده مـی ربــانـی دل هـای کــبــابــی را |
| کـم گـوی حـدیث نان در مـجـلـس مـخـموران | جــز آب نـمـی ســازد مــر مـردم آبــی را |
| از آب و خــطـاب تــو تــن گـشــت خــراب تــو | آراسـتـه دار ای جـان زین گنج خـرابـی را |
| گـلـزار کـنـد عـشــقـت آن شــوره خــاکـی را | دربـار کند موجـت این جـسم سحابـی را |
| بــفــزای شــراب مــا بــربــنـد تــو خــواب مــا | از شب چه خبر باشد مر مردم خوابی را |
| همـکـاسـه مـلـک بـاشـد مـهمـان خـدایی را | بـــاده ز فــلــک آیــد مــردان ثـــوابـــی را |
| نـوشـد لـب صـدیـقـش ز اکـواب و ابــاریـقـش | در خـم تــقـی یـابــی آن بــاده نـابــی را |
| هشـیار کـجـا دانـد بـی هوشـی مـسـتـان را | بــوجـهـل کـجـا دانـد احـوال صـحـابــی را |
| اســتــاد خــدا آمـد بــی واسـطـه صـوفـی را | اسـتـاد کـتـاب آمـد صـابــی و کـتـابـی را |
| چون محرم حق گشتی وز واسطه بگذشتی | بــربــای نـقـاب از رخ خـوبــان نـقـابــی را |
| مـنـکـر کـه ز نـومـیـدی گـوید کـه نـیـابـی این | بــنـده ره او ســازد آن گـفــت نـیـابــی را |
| نی بـاز سپـیدست او نی بـلبـل خـوش نغمه | ویـرانــه دنــیـا بــه آن جــغــد غــرابــی را |
| خـاموش و مگـو دیگـر مفـزای تـو شـور و شـر | کز غیب خطاب آید جـان های خطابـی را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
