مـا نـه زان مـحـتــشـمـانـیـم کـه سـاغـر گـیـرنـدو نه زان مفـلسـکان که بـز لاغـر گیرندمــا از آن ســوخــتــگــانــیـم کــه از لــذت ســوزآب حـیـوان بـ…
| مـا نـه زان مـحـتــشـمـانـیـم کـه سـاغـر گـیـرنـد | و نه زان مفـلسـکان که بـز لاغـر گیرند |
| مــا از آن ســوخــتــگــانــیـم کــه از لــذت ســوز | آب حـیـوان بــهـلـنـد و پـی آذر گـیـرنـد |
| چــو مــه از روزن هــر خــانــه کــه انــدرتــابــیــم | از ضیا شب صفتـان جـمله ره در گیرند |
| ناامـیدان کـه فـلـک سـاغـر ایشـان بـشـکـسـت | چـو بـبـینند رخ مـا طـرب از سـر گـیرند |
| آنک زین جـرعـه کـشـد جـملـه جـهانش نکـشـد | مـگـر او را بـه گـلـیم از بـر مـا بـرگـیرند |
| هـر کـی او گـرم شـد این جـا نـشـود غـره کـس | اگـرش سـردمزاجـان همه در زر گـیرند |
| در فــروبــنـد و بــده بــاده کــه آن وقــت رســیـد | زردرویـان تـو را کـه مـی احـمـر گـیرنـد |
| بــه یـکـی دسـت مـی خــالـص ایـمـان نـوشـنـد | بـه یکی دسـت دگر پـرچـم کافر گیرند |
| آب مــایـیـم بــه هـر جــا کــه بــگــردد چــرخــی | عود ماییم به هر سور که مجمر گیرند |
| پــس ایـن پــرده ازرق صــنـمـی مـه رویـیـســت | کـه ز نور رخـش انجـم همه زیور گیرند |
| ز احــتــراقـات و ز تــربــیـع و نـحـوسـت بــرهـنـد | اگـر او را سـحـری گـوشـه چـادر گیرند |
| تــو دورای و دودلــی و دل صــاف آن هـا راســت | کـه دل خـود بـهلـند و دل دلـبـر گـیرند |
| خمش ای عقل عطارد که در این مجلس عشق | حـلقه زهره بـیانت همه تـسخـر گیرند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
