پـــرده دل مـــی زنــد زهــره هــم از بـــامـــدادمــژده کــه آن بــوطــرب داد طــرب هــا بــدادبـحـر کـرم کـرد جـوش پـنبـه بـرون کـن ز گوشآنـچ کـفــش…
| پـــرده دل مـــی زنــد زهــره هــم از بـــامـــداد | مــژده کــه آن بــوطــرب داد طــرب هــا بــداد |
| بـحـر کـرم کـرد جـوش پـنبـه بـرون کـن ز گوش | آنـچ کـفــش داد دوش مـا و تــو را نـوش بــاد |
| عشق همایون پـیسـت خـطبـه بـه نام ویست | از ســر مـا کـم مـبــاد ســایـه ایـن کـیـقـبــاد |
| روی خوشش چون شرار خوی خوشش نوبهار | وان دگــرش زیــنــهــار او هــو رب الــعـــبـــاد |
| ز اول روز ایــن خـــمــار کـــرد مــرا بـــی قـــرار | مـی کـشـدم ابـروار عـشـق تـو چـون تـندبـاد |
| دسـت دل از رنج رسـت گـر چـه دلارام مسـت | بست سر زلف بست خواجه ببین این گشاد |
| می کـشـدم موکـشـان مـن تـرش و سـرگـران | رو کـه مـراد جــهـان مـی کـشـدم بــی مـراد |
| عــقـل بــر آن عـقـل ســاز نـاز هـمـی کـرد نـاز | شـکـر کـز آن گشـت بـاز تـا بـه مقـام اوفـتـاد |
| پــای بــه گــل بـــوده ام زانــک دودل بـــوده ام | شـکـر کـه دودل نمـاند یک دلـه شـد دل نهاد |
| لــاف دل از آســمــان لــاف تــن از ریـســمــان | بــگـســلـم ایـن ریـســمـان بــازروم در مـعـاد |
| دلـبــر روز الـســت چــیـز دگـر گـفــت پــســت | هـیـچ کـسـی هـســت کـو آرد آن را بــه یـاد |
| گـفـت بــه تـو تــاخـتـم بــهـر خـودت سـاخـتـم | ســاخــتــه خــویـش را مــن نـدهـم در مــزاد |
| گــفــتــم تــو کــیـســتــی گـفــت مـراد هـمـه | گــفــتــم مـن کــیـســتــم گـفــت مـراد مـراد |
| مـفـتــعــلـن فــاعــلـات رفـتــه بــدم از صــفـات | محو شده پـیش ذات دل بـه سخن چون فتاد |
| داد دل و عــقــل و جــان مــفــخــر تــبــریـزیـان | از مــدد ایـن ســه داد یـافــت زمــانـه ســداد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
