ای جـهـان آب و گـل تـا مـن تـو را بــشـنـاخـتـمصـد هزاران مـحـنـت و رنـج و بـلـا بـشـنـاخـتـمتــو چــراگـاه خــرانـی نـی مـقــام عــیـســیـیایـن چــرا…
| ای جـهـان آب و گـل تـا مـن تـو را بــشـنـاخـتـم | صـد هزاران مـحـنـت و رنـج و بـلـا بـشـنـاخـتـم |
| تــو چــراگـاه خــرانـی نـی مـقــام عــیـســیـی | ایـن چــراگـاه خـران را مـن چــرا بــشـنـاخـتــم |
| آب شـیرینم ندادی تـا کـه خـوان گـسـتـرده ای | دست و پایم بسته ای تا دست و پا بشناختم |
| دست و پا را چون نبندی گاهواره ت خواند حق | دسـت و پـا را بـرگـشـایم پـاگشـا بـشـناخـتـم |
| چـون درخـت از زیر خـاکـی دسـت ها بـالا کـنم | در هـوای آن کـسـی کـز وی هوا بـشـنـاخـتـم |
| ای شکوفه تـو بـه طفلی چون شدی پـیر تـمام | گفت رسـتـم از صـبـا تـا من صـبـا بـشـناخـتـم |
| شــاخ بــالــا زان رود زیــرا ز بــالــا آمــده ســت | سـوی اصل خـویش یازم کاصل را بـشـناخـتـم |
| زیر و بـالـا چـند گـویم لـامـکـان اصـل من اسـت | مـن نـه از جـایـم کـجـا را از کـجـا بـشـنـاخـتـم |
| نی خـمش کن در عـدم رو در عـدم ناچـیز شـو | چـیـزهـا را بـیـن کـه از نـاچـیـزهـا بـشـنـاخـتـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
