جـان مـن و جـان تــو بــود یـکـی ز اتــحـاداین دو که هر دو یکیست جز که همان یک مبادفـرد چــرا شـد عـدد از سـبــب خــوی بــدز آتـــش بـــادی بـــزاد در…
| جـان مـن و جـان تــو بــود یـکـی ز اتــحـاد | این دو که هر دو یکیست جز که همان یک مباد |
| فـرد چــرا شـد عـدد از سـبــب خــوی بــد | ز آتـــش بـــادی بـــزاد در ســـر مــا رفـــت بـــاد |
| گشـت جـدا موج ها گـر چـه بـد اول یکـی | از ســـبـــب بـــاد بـــود آنـــک جـــدایـــی بـــزاد |
| جــام دوی درشــکــن بـــاده مــده بـــاد را | چــون دو شـود پــادشــاه شـهـر رود در فـســاد |
| روز فضیلت گرفت زانک یکی شمع داشت | هر طـرفی شـب ز عـجـز شـمع و چـراغـی نهاد |
| گر چـه ز رب العبـاد هر نفسی رحمتـست | کـی بــود آن دم کـه رب مـانـد و فــانـی عــبــاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
