صــنـمــا جــفــا رهـا کــن کــرم ایـن روا نـداردبـنگر بـه سـوی دردی کـه ز کـس دوا نداردز فلک فتـاد طشـتـم بـه محـیط غرقه گشـتـمبــه درون بــحــر جــز…
| صــنـمــا جــفــا رهـا کــن کــرم ایـن روا نـدارد | بـنگر بـه سـوی دردی کـه ز کـس دوا ندارد |
| ز فلک فتـاد طشـتـم بـه محـیط غرقه گشـتـم | بــه درون بــحــر جــز تــو دلـم آشـنـا نـدارد |
| ز صـبـا همی رسـیدم خـبـری کـه می پـزیدم | ز غـمـت کـنون دل مـن خـبـر از صـبـا نـدارد |
| بـه رخـان چـون زر من بـه بـر چـو سیم خامت | بـه زر او ربـوده شـد کـه چـو تـو دلربـا ندارد |
| هـلـه سـاقـیـا سـبــکـتـر ز درون بــبـنـد آن در | تـو بـگو بـه هر کی آید که سـر شـما ندارد |
| همه عمر این چـنین دم نبـدست شاد و خرم | بــه حـق وفـای یـاری کـه دلـش وفـا نـدارد |
| به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی | چه غمست عاشقان را که جهان بقا ندارد |
| بـرویم مسـت امشـب بـه وثـاق آن شـکـرلـب | چه ز جـامه کن گریزد چـو کسی قبـا ندارد |
| بـه چه روز وصل دلبـر همه خاک می شود زر | اگـر آن جــمـال و مـنـظـر فـر کـیـمـیـا نـدارد |
| بـه چه چـشم های کودن شود از نگار روشن | اگـر آن غــبــار کـویـش ســر تــوتــیـا نـدارد |
| هله من خـموش کردم بـرسـان دعا و خـدمت | چه کند کسی که در کف بـجـز از دعا ندارد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
