خــضــری کـه عــمـر ز آبــت بــکــشــد دراز گـردددر مــرگ بــرخــورنــده ابــدا فــرازگــرددچــو نـظـر کـنـی بــه بــالـا سـوی آســمـان اعـلـادو هزار …
| خــضــری کـه عــمـر ز آبــت بــکــشــد دراز گـردد | در مــرگ بــرخــورنــده ابــدا فــرازگــردد |
| چــو نـظـر کـنـی بــه بــالـا سـوی آســمـان اعـلـا | دو هزار در ز رحـمت ز بـهشت بـاز گردد |
| چـو فـتــاد سـایـه تــو سـوی مـفـسـدان مـجــرم | همه جـرم های ایشان چله و نماز گردد |
| چــو رکـاب مـصــطــفـایـی ســوی عــفـو روی آرد | دو هزار بـولهب هم خوش و پـرنیاز گردد |
| چو دو دست همچو بحرت به کرم گهرفشان شد | رخ چـون زرم زر آرد کـه بـه گرد گاز گردد |
| کـف تــســت کـیـمـیـایـی لـب بــحــر کـبــریـایـی | چه عجب که نیم حبه ز کفت رکاز گردد |
| دو هـزار جــان و دیـده ز فــزع عــنــان کــشــیـده | چـو صـلای وصـل آید گه تـرک تـاز گـردد |
| هـمـه زهـر دیـن و دنـیـا ز تـو شـهـد و نـوش آمـد | غم و درد سینه سوزان ز تـو دلنواز گردد |
| هــمــه دامــن تــو گــیـرد دل و ایـن قــدر نــدانــد | که بـه گرد شیر آهو بـه صد احتراز گردد |
| در وصل چـون بـبـسـتـی و بـه لامکان نشسـتـی | ز کجـا رسد گشایش چو دری فراز گردد |
| خـمـش و سـخـن رهـا کـن جـز الـه را تــو لـا کـن | بـه فنا چو ساز گیری همه کارساز گردد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
