هـلــه نـومـیـد نـبــاشــی کــه تــو را یـار بــرانـدگــرت امــروز بــرانــد نــه کــه فــردات بـــخــوانــددر اگـر بــر تـو بــبــنـدد مـرو و صـبــر …
| هـلــه نـومـیـد نـبــاشــی کــه تــو را یـار بــرانـد | گــرت امــروز بــرانــد نــه کــه فــردات بـــخــوانــد |
| در اگـر بــر تـو بــبــنـدد مـرو و صـبــر کـن آن جـا | ز پــس صــبــر تــو را او بــه ســر صــدر نـشــانــد |
| و اگــر بــر تــو بــبــنـدد هـمـه ره هـا و گــذرهـا | ره پــنــهـان بــنــمــایـد کــه کــس آن راه نــدانــد |
| نه کـه قـصـاب بـه خـنجـر چـو سـر مـیش بـبـرد | نـهـلـد کـشـتــه خــود را کـشـد آن گـاه کـشـانـد |
| چــو دم مـیـش نـمـانـد ز دم خــود کــنـدش پــر | تــو بــبــیـنـی دم یـزدان بــه کـجــا هـات رســانـد |
| بــه مــثــل گــفــتــم ایـن را و اگــر نــه کــرم او | نـکـشـد هـیـچ کـســی را و ز کـشـتــن بــرهـانـد |
| همگـی ملک سـلیمان بـه یکـی مور بـبـخـشـد | بـــدهــد هــر دو جـــهــان را و دلــی را نــرمــانــد |
| دل مـن گـرد جـهـان گـشـت و نـیابـید مـثـالـش | به کی ماند به کی ماند به کی ماند به کی ماند |
| هله خاموش که بی گفت از این می همگان را | بــچــشـانـد بــچــشـانـد بــچــشـانـد بــچـشـانـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
