چـند ای دل غـمـین بـه مـداران گـریسـتـن؟عـیب اسـت قـطـره قـطـره ز دریـا گـریسـتـناز گریه خـوشـه های گهر چـید دسـت تـاکدارد دریـن حــدیـقــه ثــمــرهــ…
| چـند ای دل غـمـین بـه مـداران گـریسـتـن؟ | عـیب اسـت قـطـره قـطـره ز دریـا گـریسـتـن |
| از گریه خـوشـه های گهر چـید دسـت تـاک | دارد دریـن حــدیـقــه ثــمــرهــا گــریـســتــن |
| صــبــح امــیـد مـی دمــد از دیـده ســفــیـد | دارد در آســتــیـن یــد بــیـضــا گــریــســتــن |
| آرد نـفـس گـسـسـتـه بـرون صـبـح وصـل را | بـا سـوز دل چـو شـمع بـه شـبـها گریسـتـن |
| از آه حـسـرت اسـت اگـر هسـت صـیقـلـی | آن را کــه دل ســیـاه شــد از نـاگـریـســتــن |
| کــار دل شــکــســتــه پــر خــون مــن بــود | چـون شـیشـه شـکسـتـه سـراپـا گریسـتـن |
| ایــن آب از فــشـــردن دل مــی شــود روان | حـاصـل نـمـی شـود بــه تــمـنـا، گـریـسـتـن |
| ریـزش ســفــیـد مــی کــنـد ابــر ســیـاه را | روشـن شـود دل از دل شـبــهـا گـریـســتــن |
| بــر اسـتــقـامـت نـظـر شـمـع شـاهـدسـت | یـکـسـان بـه سـور و مـاتـم دنـیـا گـریـسـتـن |
| بـــا اشــک الــفــتــی کــه بـــود دیــده مــرا | طــفــل یــتــیــم را نــبــود بـــا گــریــســتــن |
| گلگون اشـک، تـشنه میدان وسـعت اسـت | مجنون صفت خوش است به صحرا گریستن |
| بر فوت وقت هم بفشان یک دو قطره اشک | تـا کـی بــه فـوت مـطـلـب دنـیـا گـریـسـتـن؟ |
| بـعد از هزار سعی که بـی پـرده شد رخش | شـد دیـده را حــجــاب تــمـاشـا گـریـسـتــن |
| شــوریـده گـر چــنـیـن شــود اوضـاع روزگـار | بــایــد بــه حــال مــردم دنــیــا گــریـســتــن |
| افسوس جان پـاک بـر این جسم بـی ثـبـات | بــر مـرگ خــر بــود ز مـسـیـحــا گـریـسـتــن |
| بـخـتـش همیشـه سـبـز بـود، هر که را بـود | در آسـتــیـن چــو شـمـع مـهـیـا گـریـسـتــن |
| زنـــگ هـــوس ز آیـــنـــه دل نـــمـــی بـــرد | از چــشـم ســرمـه دار زلـیـخــا گـریـســتــن |
| بـی دخـل مـشـکـل اسـت کـرم، ورنه ابـر را | سـهـل اســت بــا ذخــیـره دریـا گـریـسـتــن |
| نــم در دل مـــحـــیــط نــمـــانــد، اگـــر مــرا | بــایـد بــه قــدر خــنـده بــیـجــا گـریـســتــن |
| شــد شــمـع را دلــیـل بــه پــروانـه نـجــات | خـامـش بـه روز بــودن و شـبـهـا گـریـسـتـن |
| از چـشم زخـم، گوهر خـود را نهفتـن اسـت | پـنـهـان شـکـفـتـه بــودن و پـیـدا گـریـسـتـن |
| چـون گریه اسـت عـاقـبـت هر شـکـفـتـگی | بـا خـنـده جـمـع سـاز چـو مـیـنـا گـریـسـتـن |
| صـد پــیـرهـن عـرق ز خــجــالـت کـنـیـم روز | صـائب شـبـی که فـوت شـد از ما گریسـتـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
