بـــدرد مــرده کـــفـــن را بـــه ســـر گـــور بـــرآیــداگــر آن مـرده مـا را ز بــت مـن خــبــر آیـدچــه کــنــد مــرده و زنـده چــو از او یـابــد چ…
| بـــدرد مــرده کـــفـــن را بـــه ســـر گـــور بـــرآیــد | اگــر آن مـرده مـا را ز بــت مـن خــبــر آیـد |
| چــه کــنــد مــرده و زنـده چــو از او یـابــد چــیـزی | کـه اگـر کـوه بـبـینـد بـجـهـد پـیـشـتـر آیـد |
| ز مــلــامــت نــگــریــزم کــه مــلــامــت ز تــو آیــد | که ز تـلخی تو جان را همه طعم شکر آید |
| بــخــور آن را کـه رسـیـدت مـهـل از بــهـر ذخــیـره | که تو بـر جوی روانی چو بـخوردی دگر آید |
| بـنـگـر صـنـعـت خـوبــش بــشـنـو وحـی قـلـوبـش | همگی نور نظـر شـو همه ذوق از نظر آید |
| مــبــر امــیـد کــه عــمــرم بــشــد و یــار نــیـامــد | بگه آید وی و بی گه نه همه در سحر آید |
| تــو مـراقـب شــو و آگـه گـه و بــی گـاه کـه نـاگـه | مـثـل کـحـل عـزیزی شـه مـا در بـصـر آیـد |
| چـو در این چـشـم درآید شود این چـشم چـو دریا | چـو بـه دریا نـگـرد از همـه آبـش گـهـر آید |
| نـه چــنــان گــوهـر مــرده کــه نـدانـد گــهـر خــود | همـه گـویا همـه جـویا همـگـی جـانور آید |
| تو چه دانی تو چه دانی که چه کانی و چه جانی | کـه خـدا دانـد و بـیند هنری کـز بـشـر آید |
| تـو سـخـن گفـتـن بـی لب هله خـو کن چـو تـرازو | کـه نمـاند لـب و دندان چـو ز دنیا گـذر آید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
