تـــا چــهــره آن یــگــانــه دیــدمدل در غــم بــی کــرانـه دیـدمگــفــتــی فــرداســت روز بــازاربـــازار تـــو را بـــهــانــه دیــدمدل را چـو انـا…
| تـــا چــهــره آن یــگــانــه دیــدم | دل در غــم بــی کــرانـه دیـدم |
| گــفــتــی فــرداســت روز بــازار | بـــازار تـــو را بـــهــانــه دیــدم |
| دل را چـو انـار تـرش و شـیـریـن | خـون بـسـتـه و دانه دانه دیدم |
| زهـر عـالـم هـمـه عـســل شـد | تــا شـهـد تـو در مـیـانـه دیـدم |
| جـان را چـو وثـاق و جـای زنـبـور | از شـهد تـو خـانـه خـانـه دیدم |
| بــر آتــشـم و هـنـوز در عـشـق | زان دوزخ یــک زبـــانـــه دیــدم |
| شطرنج که صد هزار خانه ست | از جــمـلـه آن دو خــانـه دیـدم |
| یـک خــانـه پــر از خــمــار دیـدم | یـک خـانـه مـی مـغـانـه دیـدم |
| چـون عشق چـنین دو روی دارد | ســرگـشـتــگـی زمـانـه دیـدم |
| وانگه زین سـر بـه سوی آن سر | دزدیــده ره و دهـــانـــه دیــدم |
| زان ره خــرد دقــیــقــه بــیــن را | انــدیـشــه ابــلــهــانــه دیــدم |
| او بــر سـر گـنـج بــی نـشـانـی | سرگشته که من نشانه دیدم |
| او زیـــر پــــر هـــمـــای دولــــت | گـوید کـه بـه خـواب لـانه دیدم |
| جــانـی کــه ز غــم ز پــا درآمـد | در عـــالـــم دل روانـــه دیـــدم |
| جـانـی کـه فـسـانـه دانـد این را | او را هـمـگـی فـســانـه دیـدم |
| نـالـنـده و بــی خــبــر ز نـالــش | چون بـربـط و چون چغانه دیدم |
| بـس شانه مکن که طره عشق | بــیـرون ز حــدود شـانـه دیـدم |
| صـد شـب بــر او تــرانـه گـویـی | روزت گـــویــد تـــو را نـــدیــدم |
| هــــر درد کـــــه آن دوا نـــــدارد | ســوی دل خــود دوانــه دیـدم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
