زمـیـن بــه لــرزه درآیـد ز دل تــپــیـدن مــنشــود ســپــهـر زمـیـن گـیـر از آرمـیـدن مـنشـکـوه دانه مـن تـا بـه آسـمـان چـه کـنـددو نـیـم شــد جــگـ…
| زمـیـن بــه لــرزه درآیـد ز دل تــپــیـدن مــن | شــود ســپــهـر زمـیـن گـیـر از آرمـیـدن مـن |
| شـکـوه دانه مـن تـا بـه آسـمـان چـه کـنـد | دو نـیـم شــد جــگــر خــاک از دمـیـدن مــن |
| گذشـت عـمر بـه خـامی، مگر قـضـا افـکند | بــه آفــتــاب قــیـامـت ثــمـر رســیـدن مـن؟ |
| تـــوان شــنــیــدن آواز حـــلــقــه در مــرگ | اگــر گــران نــبــود گــوش از خــمــیـدن مــن |
| هـزار مـرحـلـه را چـون جــرس دل شـبــهـا | تـــوان بـــریــد بـــه آواز دل تـــپـــیــدن مـــن |
| مـرا چــو آبــلــه بــگــذار تــا شــوم پــامـال | نمی رسد چو به کس فیضی از رسیدن من |
| فـغـان کـه زیر فـلـک نیسـت آنـقـدر مـیدان | کـه داد وحــشـت خــاطـر دهـد رمـیـدن مـن |
| هـزار فـتـنـه خـوابـیـده چـون شـراب کـهـن | نــهـفــتــه اســت در آغــوش آرمــیـدن مــن |
| درین ریـاض چـو چـشـم آن ضـعـیف پـروازم | کــه بــرگ کــاه شــود مــانــع پــریــدن مــن |
| ز ریـشـه کـنـد دو صـد سـرو پـای در گـل را | بـه جـسـتـجـوی تـو از خـود بـرون دویدن من |
| مـرا چـو صـبــح بـه دسـت دعـا نـگـه داریـد | که روشن است جـهان از نفس کشیدن من |
| حـیات من بـه تـمـاشـای گـلـعـذاران اسـت | ز راه چـشـم چـو شـبــنـم بـود چـریـدن مـن |
| ز بــوریـا نـتـوان شـعـلـه را بـه دام کـشـیـد | قـفـس چــگـونـه شــود مـانـع پــریـدن مـن؟ |
| چه شد که گوش به حرفم نکرد، می دانم | کـه هـسـت گـوش بــر آواز دل تـپــیـدن مـن |
| عـیـار آن لـب شـیـرین و سـاعـد سـیـمـین | تــوان گـرفـتــن از دسـت و لـب گـزیـدن مـن |
| ز بـس که تـلخـی دوران کشـیده ام صـائب | دهــان مــار شـــود تـــلــخ از گـــزیــدن مــن |
| مـن آن رمـیـده غـزالـم درین جـهـان صـائب | کـه در جــدایـی خــلـق اســت آرمـیـدن مـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
