پـنـج در چـه فـایده چـون هجـر را شـش تـو کـنـدخون بدان شد دل که طالب خون دل را بو کندچــنــگ را در عــشــق او از بــهــر آن آمــوخــتــمکــس نـدانـد ح…
| پـنـج در چـه فـایده چـون هجـر را شـش تـو کـنـد | خون بدان شد دل که طالب خون دل را بو کند |
| چــنــگ را در عــشــق او از بــهــر آن آمــوخــتــم | کــس نـدانـد حــالــت مـن نـالــه مـن او کــنـد |
| ای بـه هـر سـویی دویده کـار تـو یک سـو نـشـد | آنک در شـش سـو نگنجـد کار او یک سـو کند |
| شـیـر آهـو مـی درانـد شـیـر مـا بــس نـادرسـت | نــقــش آهــو را بــگــیــرد دردمــد آهــو کــنــد |
| بــاطــنــت را لــالــه ســازد ظــاهــرت را ارغــوان | یک دمـت سـازد قـزلـبـک یک دمـت صـارو کـند |
| مــوج آن دریــا مــجـــو کـــو را مــدد از جـــو بـــود | آن بــجـو کـز نـور جـان دو پــیـه را دو جـو کـنـد |
| خوش قمررویی کز این غم می گذارد چون هلال | خوش شکرخویی که بـا آن شکرستان خو کند |
| آهـنـی کـو مـوم شـد بــهـر قـبــول مـهـر عـشـق | خــاک را عــنـبــر کــنـد او ســنـگ را لؤلؤ کـنـد |
| دل کـبـاب و خـون دیده پـیشـکـش پـیشـش بـرم | گـر تـقـاضـای شـراب و یـخـنـی و طـرغـو کـنـد |
| لـکـلـک آن حـق شـنـاسـد مـلـک را لـکـلـک کـند | فـاخـتـه مـحـجـوب بـاشـد لـاجـرم کـوکـو کـنـد |
| آب و روغن کم کن و خـامش چـو روغن می گداز | خـرم آن کـاندر غـم آن روی تـن چـون مـو کـند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
