آمــد بــت مــیـخــانـه تــا خــانـه بــرد مــا رابــنـمــود بــهـار نـو تــا تــازه کــنـد مــا رابـگـشـاد نـشـان خـود بـربـسـت مـیان خـودپــر کــرد …
| آمــد بــت مــیـخــانـه تــا خــانـه بــرد مــا را | بــنـمــود بــهـار نـو تــا تــازه کــنـد مــا را |
| بـگـشـاد نـشـان خـود بـربـسـت مـیان خـود | پــر کــرد کــمـان خــود تــا راه زنـد مـا را |
| صـد نـکـتـه درانـدازد صـد دام و دغـل سـازد | صد نرد عجب بـازد تـا خوش بـخورد ما را |
| رو سایه سروش شو پیش و پس او می دو | گـر چـه چـو درخـت نو از بـن بـکـند ما را |
| گـر هـسـت دلـش خــارا مـگـریـز و مـرو یـارا | کـاول بـکـشـد ما را و آخـر بـکـشـد ما را |
| چـون نـاز کـنـد جــانـان انـدر دل مـا پــنـهـان | بـر جـمله سـلـطـانان صـد ناز رسـد ما را |
| بـــازآمـــد و بـــازآمـــد آن عـــمـــر دراز آمـــد | آن خـوبــی و نـاز آمـد تــا داغ نـهـد مـا را |
| آن جـان و جـهـان آمـد وان گـنـج نـهـان آمـد | وان فـخـر شـهان آمـد تـا پـرده درد مـا را |
| مـی آید و مـی آید آن کـس کـه همـی بـاید | وز آمـدنـش شـایـد گـر دل بــجـهـد مـا را |
| شـمـس الـحـق تـبـریزی در بـرج حـمل آمـد | تا بر شجر فطرت خوش خوش بپزد ما را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
