بـــا زلــف کـــار نــیــســـت رخ یــار دیــده راره می گزد چـو مار، بـه منزل رسـیده رابـی حـسـن نیسـت خـلـوت آیینه مشـربـانمـعــشــوق در کـنـار بــود …
| بـــا زلــف کـــار نــیــســـت رخ یــار دیــده را | ره می گزد چـو مار، بـه منزل رسـیده را |
| بـی حـسـن نیسـت خـلـوت آیینه مشـربـان | مـعــشــوق در کـنـار بــود پــاک دیـده را |
| بسیار زخم هست که خاک است مرهمش | نـتـوان بـه رشـتـه دوخـت دهان دریده را |
| دایــم ز خــوی خــود کــشــد آزار بـــدگــهــر | خون است شیر، کودک پستان گزیده را |
| زنـدان جــان پــاک بــود تــنـگــنـای جــســم | در خـم قـرار نـیـسـت شـراب رسـیـده را |
| مـا را مـبــر بــه بــاغ کــه از ســیـر لــالـه زار | یــک داغ صــد هــزار شــود داغ دیــده را |
| از درد بـی خـبـر بـود آن کـس کـه مـی کـند | بـا سـگ گـزیده نسـبـت مـردم گـزیده را |
| بــا قــد خــم ز عــمـر اقــامــت طــمـع مـدار | در آتـش اسـت نعـل، کـمـان کـشـیده را |
| در بـحر تـنگ ظرف جـهان، چـند چـون حبـاب | در دل گــره کــنــم نــفــس آرمــیـده را؟ |
| از صحـبـت خـسـیس حـذر کن که می شود | یــک بــرگ کــاه، مــانــع پــرواز دیــده را |
| در عـلـم آشـنـایـی آن چــشـم عـاجــزسـت | صـــائب کــه رام کــرد غــزال رمــیــده را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
